بلڊ شيڊ
ڪهڙيءَ جنگ مان امن ڦٽو آ
ڪهڙي بم سان باهه وساڻي
ڪهڙيءَ گوليءَ گل پوکڻ جي موسم آندي
ڪهڙي آ، سنگين ٻڌايو
جنهن جا گهاوَ بدن ۾ گم ٿي
ڌرتيءَ منجهه دفن ٿيا آهن
هي جي ڦول مروڙين ويٺو،
مس مکڙين مان مرڪيا آهن
تو گل گل کي گهاءُ رسايو
تن جي خوشبوءَ کي ڌرتيءَ سان
باک ڦٽيءَ جي هير ملايو
سوچين ٿو تو خون ڦٻايو ؟
هيءَ جا ڌرتي سڪتي ۾ آ
ان جي غيض و غضب سان
گهور ملائي سگهندين؟
سارو عقل شعور لهوءَ ۾ لٿ پٿ آهي
رت جا ذهنن تان نيشان مٽائي سگهندين؟
جهر جهنگ جهوپن باهه لڳائي
ڪهڙا محل بچائي سگهندين؟
اڻ واقف اتهاس کان آهين
تنهنجو ذهن لٽيري جهڙو
ڦر لٽ جي لئه گڏجڻ تنهنجو
ڪانون جي ڪانگيري جهڙو
بدبودار هڏن تي جيڪي گڏ ٿيا آهن
۽ هي روح شهيدن جا ڄڻ سڏ ٿيا آهن
سڪتي مان ساڻيهه ڪڍي جي ساري ڌرتي جاڳائيندا
سڏ ورنائي هڪڙن جي پويان ٻيا ايندا
تون والار پسند ۽ قبضه گير لٽيرو
جاڳي نيٺ بغاوت ليڪيو تنهنجو پيرو
تون جو گوليون پوکين ويٺو
تن مان تو لئه گوليون ڦٽنديون
منهنجي ڌرتي ماءُ پٽن لئه پار ڪڍيا تب
مون لئه تن مان لوليون ڦٽنديون
مون لئه تن مان لوليون ڦٽنديون.