ڏڪار
شعر اڌ گابرا اڌو راڻا
مختلف ڊائرين جي ورقن تان
ميڙي ميڙي ٿڪي پيو آهيان
ڏات جي ڏيهه ۾ ڏڪر آهي
لفظ منڇر جي پوپرين وانگر
هٿ لڳائڻ سان ترڪندا ٿا وڃن
سوچ هر دائري کي ٽوڙي ٿي
وير وجدان جي ڪناري کان
دوري واريءَ ۾ پيٽجيو ٿي وڃي
سرد ماٺار منهنجي جذبن تي
برف جي تهه جيان ڄميل آهي
هاڻ سورج سندي تپش گهرجي
جيڪا گليشئير اچي پگهرائي
يا ته قاتل نگاهه دلبر جي
گهور جا گهاو دل تي ورجائي
يا وري ضرب ذهن تي ڪاري
جا حواسن جا هوش ڇرڪائي
ڏات کي ڏنگ جي ضرورت آ
نينهن جا نانگ تون ڪٿي آهين؟
وار وجدان تي ڪرڻ واري
برهه جي بانگ تون ڪٿي آهين؟