هنگر اسٽرائيڪس
ميڙي چونڊي ڦري وتئي ساري
آنءُ راضي رهيس رضائن تي
منهنجي ادراڪ کي ڏنئي لوڙهو
مون مزوري ڪئي جيئڻ خاطر
منهنجي اتهاس کي تو ميساريو
مون گرا ۽ گنجا قبول ڪيا
منهنجي تهذيب تي مليئي ڪارنهن
مون سا ڌوتي اکين جي ڳوڙهن سان
نيٺ فتحن جي هوڏ کان ٻاهر
زور، زر جي نشي منجهان نڪري
منهنجي غيض و غضب جي سامهون ٿي
مون کان مانيءَ ڳڀو ڦرڻ وارا
خوف ڪر هاڻ مان بکيو آهيان
تنهنجي سفاڪ سوچ جي آڏو
مان ازل کان ٻريو، دکيو آهيان.