بي چيو چاهه
ڪي زمانا ٿيا چري دل جي
بي چئي چاهه کي سنڀاليندي
آس جا رڻ ڪَئي رليو آهيان
تنهنجي هٺ ۽ غرور جي آڏو
لال ماڻڪ سندم وفائن جا
مون هٿن ۾ کڻي رلايا ها
ڪاش تون ڪنهن گھڙيءُ وٺين هان جي
آس بس آس ئي رهي منهنجي
تنهنجي مرجان مک جي چاهت ۾
عڪس نيڻن نه ڪو به چورايو
پيار منهنجي جو هر ملوڪ پهر
سوچ تنهنجيءُ سدائين ساڙيو آ
وقت ڪيڏو تپي رهيو آهي
برف نيڻن جي روز پگھري ٿي
پيار تنهنجي جو بي رخو ئي سهي
ڪوبه لمحو نهار جي بارش
ڪا ڦڪي مرڪ شام جي ويلي
ڪو ٿڌو ساهه رات جي رڻ ۾
منهنجي وس ۾ نه آ وٺڻ ممڪن
دلربا پو به آس جي اس ۾
دل اڃا ڀي سڙي رهي آهي
بي چئي چاهه کي سنڀالڻ لئه
عمر ڪيڏي نه ٿورڙي آهي.