پهاڙن مان پڙلاوَ
رت ڪافي وهيل هو مگر خشڪ هو
کوڙ سارا ها پر، زخمَ تازا نه ها
جسم جي جهنگ مان زندگيءَ جو پکي
ويو اُڏامي مگر جسم سرخاڪ هو
لاش ڪنهن جو هيو
ڪو سپاهي يا دهشت پسند ٿو لڳي
وقت جي جبر ۾
ويو ڇڏي روح ڀي ساٿ هن جو مگر
آڱرين جي وڪڙ ۾ اڃا ڀي سندس
ساڳي بندوق هئي
جنهن جي ناليءَ جو ناهي پتو
ڪنهن جي ڪنهن جي لهوءَ ساڻ لبريز هئي
جهنگ پاسي مليل لاش جي آسپاس
لانگ بوٽن جا آواره نيشان ها
ڪئميرا جي اکين منجهه فلمائجي
ڪنهن مُدلل ڪهاڻيءَ کي پاسي رکي
ڏند ڪرٽيندي-سوچي صحافيءَ لکيو
روز ڌارين سان ڌرتيءَ ڌڻي ٿا وڙهن
۽ پهاڙن مان پڙلاوَ پيا ٿا اچن.