فسانو!
مِلينءَ تون، لکڻ لئِه فسانو ملي ويو،
جِيين شل! جيڻ جو بهانو ملي ويو.
”کنيائون کِلي نيڻ گهرا گلابي“
ته قارُونَ جو ڄڻ خزانو ملي ويو!
الائي ته تعبير ماڻي نه ماڻي،
اکين کي ته سپنو سُهانو ملي ويو.
سڄي عمر سجدو نه ڪاٿي ڪيوسين،
سُٺو ٿيو سندءِ آستانو ملي ويو.
نه هو زندگيءَ جو نه هو هَڙ نه حاصل،
ملينءَ تون ته سارو زمانو ملي ويو.
وئي دل ته واپس وري ڪا نه، شايد،
پکيءَ کي نئون آشيانو ملي ويو!
(مصري شاهه جي سِٽ)