ڪڏهن!
ڪڏهن مِلڻ به گُهريوسين ته ڌار ٿي وياسين
ڪڏهن کِلڻ به گُهريوسين ته ٽهڪ ئي نه ٽِڙيا
ڪڏهن رُئَڻ به گهريوسين ته لُڙڪ ئي نه لَڙيا
هزار ڳالِڙِيُون ڇيتِ ٿِي چُڀيون هان ۾
ڪڏهن چُئَڻ به گهريونسين ته لفظ ئي نه مليا
مِلي به ويا ته زبان مان اکر به اُڪليو ڪو نه!
گُهريوسين خواب ڏسڻ، خواب ۾ پرينءَ کي پَسڻ
ته پوءِ ننڊ ئي نيڻن منجهان وَئِي اُڏري!
پَنا پِيا رهيا ٽيبل مٿان ٽڙيل پکڙيل
ڪڏهن لِکڻ به گُهريوسين ته زخم نظم نه ٿيو
ڪڏهن رچڻ به گهريوسين ته گهاءُ گيتُ نه ٿيو!
سڀن جي لاءِ گُهريوسين رُئڻ، کِلڻ ۽ لِکڻ
سڀن جا مِيتَ اسين، پنهنجو ڪو به مِيتُ نه ٿيو!