شاعري!
رُوح جي سڀ تازگي، دل جي خوشي توسان هُئِي
راتَ منهنجي گهر ڏِيَنِ ۾ روشني توسان هُئِي
شاخ تي گُل ٿي ٽِڙيا جُهولو جُهليا ٿي واءُ ۾
لان ۾ سِيتل سُهانِي چاندني توسان هُئِي
تو سوا اهڙو جيڻ، وِهُه جو وَٽو جهڙو پيڻ
هِن جيڻ ۾ جا رُچي هئي سا رُچي توسان هئي
ميز تي پکڙيل پنن تي لفظ بي معنيٰ هُئا
شاعري جيڪا هُئِي سا شاعري توسان هُئِي
تون هينءَ مون لاءِ اِنءَ جنءَ سنڌ لئِه سنڌو ندي
روح هو سيراب توسان زندگي توسان هُئِي
عاشقي جيڪا هُئِي سا عاشقي توسان هُئِي
منهنجي معشوقي به بس منهنجي مِٺي توسان هُئِي