شاعري

هُوءَ

هي ڪتاب سنڌي ٻوليءَ جي نامياري شاعر امداد حسينيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. امڊاد حسيني صاحب لکي ٿو:
”عشق زندگي ۽ شاعري الڳ الڳ هوندي به الڳ نه آهن ـ اهي پنهنجي مقرر وقت تي ذهن جي آسمان تي، ٽيڙوءَ جي ٽِمڪي جيان آهن، جنهن ۾ ٽنهي ستارن جي هڪ جيتري اهميت آهي ـ ۽ منهنجي پـريـمـڪا، منهنجي ڪـويـتـا ئي ته آهي.
Title Cover of book هُوءَ

بس!

بس!

مون کان وسري وئي، مِٺا منهنجي مُون
بس ياد رهين، هڪ تُون ئي تُون!
بس تُون ئي تُون، بس تُون ئي تُون!

منهنجي ڏات به تون، منهنجو ڏانءُ به تُون
منهنجو تون به ته تون، منهنجو آنءُ به تُون
منهنجو نانءُ به تون ته اَنانءُ به تُون
توريءَ ٻِي ڪا به پچار نه مُون
بس تُون ئي تُون!

ڪَتِي، ٽيڙُوتون، سِج، چنڊ به تُون
نئن، نهر، ندي تُون، سمنڊُ به تُون
منهنجو ناز، نياز، گُهمنڊ به تون
مان نُورِي، تون ئي ڄام سَمُون
بس تون ئي تون!

سِنڌُو، اباسِينُ، مهراڻ به تُون
تَن تي ٽِڪن جَڙِيل پهراڻ به تُون
منهنجي چهري جي چهراڻ به تُون
منهنجو شعر سُخن ۽ مـضمُون
بس تُون ئي تُون!

بادل، سانوڻ، سانول تُون
راڻل، رانجهڻ، رانول تُون
ڀوريءَ جو من ڀانول تُون
مِڙ هستي، مستي، جوش جُنُون
بس تون ئي تون!