تصوير
تَرسِيَل آهِيُون جنهن ڪمري ۾
بيڊ جي سامُهُون اُن ڪمري ۾
هڪڙي تصويرَ ٽنگيل آ ڀِت تي
معجزو آهه ”پِڪاسو“ جي هٿن جو اها تصوير
ٽنگيل آهه جا ديوار تي اُن ڪمري ۾
بيڊ جي سامُهُون
جاڳان به ته پهرين ٿي نظر اُن تي پئي
۽ سُمهان ٿو به ته اُن کي ئي ڏسي
اها تصوير نِيوڊ آهه الائي ناهي!
(هڪ چترڪار جي اک ايشوري اک آهي)
هڪڙي نار آهه پُٺِيري ويٺل
جنهن کي فطرت جو لباس آهه پِيَل
وار کُليل ۽ ڪُلهن تي ڍاريل
(اک اُگهاڙي اگر آهي ته هر اوڇڻ به انهيءَ لئِه اوگهڙ!)
ڇو الائي اِها تصويرَ ڏسي
مون کي پنهنجون ئي سِٽُون ياد آيون:
”منهنجي ڪمري مان کڻي وئي آهين
پنهنجي تصويرَ کي ڀِت تان لاهي
دل جي ديوار تي اڄ ڏينهن تائين
تنهنجي تصوير ٽنگي پئي آهي!“
ٺيڪ اُن پَلُ اهو سوچيان ٿو
ته سندم سامهون ديوار تي اُن ڪمري ۾
تنهنجي تصوير ٽنگي ڪنهن آهي؟!
۽ تڏهن ياد اچي ويو مون کي ”اقبال ترين“
جنهن ”ڪَوِيتا جو پڪاسو“ چيو هو ڪالهه مون کي محفل ۾
منهنجي ئي مانَ ۾َ محفل جا سڏائي وئي هئي
پر اُنهيءَ کان به اڳي
ٻِي به هستي هئي، جنهن مون کي ڪَوِيتا جو مُصوّر هو سڏيو
اِها تصوير اُنهيءَ جي ته نه هئي!
(7.2.2014)
جاکڻي ويئي هئي پاڻ سان ڀِت تان لاهي
۽ وري پاڻ ٽنگي وئي آهي!
(10.2.2014)
ٺيڪ هِن مهل اِهو سوچيان ٿو
‘ڪنهن جنم ۾ متان
آئون ئي پڪاسو ته نه هوس!؟
شاعري شيڊز ۽ رنگن ۽ لڪيرن ۾ ڪندو هوس تڏهن
هاڻ لفظن جو مُصوّر آهيان!’
(10.10.2014)
پوٽو ميڪ ڳوٺ- واشنگٽن ڊي سي- آمريڪا