گيت
توکي سوچيندي سوچيندي
تولئه لوچيندي لوچيندي
ننڊ نه آئي
خواب نه آيا
اتيت جي پُستڪ جا
بس مون ويٺي ورق ورايا
۽ سڀ ياد آيا
سي لمحا جي توسان گذريا
اُتر لڳا ۽ سَر نِسريا
ڪُونجن ڪيٽيءَ تي ڪُڻڪاريو
مانجهيءَ ٻيڙيءَ ۾ جُهونگاريو
تَن جي تاسَ کڻي مان مَن ۾
مَن جي پياسُ کڻي تون تَن ۾
ڏُور ڏِسائن ڏي گهُورِيندي
تو سُر ٻاٽيو:
”ڇا ڌرتي ۽ آڪاس ملن ٿا؟“
”ها!“ مون آکيو هو:
”تنهنجن نيڻن منجهه ملن ٿا!“
تو مُرڪيو، ڳَل تي چُگُهه پِيو
سڀ منظر چَپ تي گيت ٿِيو!