جڏهن!
جڏهن بُک ٿي لڳي دوکا کِيان ٿو
جڏهن اُڃ ٿي لڳي ڳوڙها پِيان ٿو
اوهان کان ڏُور جو آئون رهان ٿو
بِنا پاڻيءَ مڇيءَ وانگي لُڇان ٿو
ڏِين سان رات جو جاڳان جلان ٿو
پکين سان پِرهه جو لاتيون لنوان ٿو
غلط آهي ته مان تولئِه مران ٿو
جِيان ٿو آءٌ بس تو لئه جِيان ٿو
چپن سان جيڪڏهن ممڪن نه آهي
اوهان جا نيڻ نيڻن سان چُمان ٿو
مِلڻ جي روبرو ممڪن نه آهي
خيالن ۾ ملي توسان وٺان ٿو
ڏسڻ ممڪن نه آهي سامُهُون جي
ته سُمهندي، جاڳندي سپنا ڏسان ٿو
وڇوڙو آهه يا ميلاپ آهي
اِهائي ڳالهه اڪثر سوچِيان ٿو
وري هُن بيوفا جي ياد آئي
وري دل کي جھلي ويهي رهان ٿو
ڇپيندو ڪير، پڙهندو ڪير سائڻ!
پني تي لُڙڪ ڇا جي لئه رُئان ٿو
دُکي سگريٽ ٿو، يا ٿي دُکي دل
فضا ۾ وٽڙندڙ دونهون ڏسان ٿو
جڏهن ڪمري منجهان نڪري وڃِين ٿِي
تڏهن ڪيڏو نه مان تنها لڳان ٿو!
***