سونا!
آءٌ توڏانهن نهاريان ته نهاريندو رهان ٿو سونا
بس اِئين جيءُ جڏو جيءُ جِياريندو رهان ٿو سونا
وِيرَ لئِه چنڊ جي فانوس کي ٻاريندو رهان ٿو سونا
چنڊ جي لاءِ وري وِيرَ کي واريندو رهان ٿو سونا
بس ڏکيو وقت سُکيو وقت گذاريندو رهان ٿو سونا
توکي ساريندو، سڄو جَڳُ وساريندو رهان ٿو سونا
رات کي ڏينهن ڪرڻ لاءِ ڏيي ساڻ جلان ۽ جاڳان
سِڄُ سورجُ مکي جي لاءِ اُڀاريندو رهان ٿو سونا
سَڏَ جيڪي به ڪيم توکي اُهي سَڏَ پڙاڏا ٿي ويا
تون ٻڌين ئي نه ٿي آئون ته پُڪاريندو رهان ٿو سونا
رات جي جيلُ به آهي ته اُهو جيل به ڪاٽيان ويٺو
ڏينهُن ڏونگر اگر آهي به ته ڏاريندو رهان ٿو سونا
صرف توتي ۽ فقط تنهنجي پڙهڻ لاءِ لکيو هوم جو شعر
هڪ اُنهيءَ شعر کي پني تي اُتاريندو رهان ٿو سونا
ڌيان ۽ گيان ۾ گم پاڻ ٻنهي نانءُ وَتو هو ”سِنڌڙِي“
آءٌ اڪثر اهو اشلوڪ اُچاريندو رهان ٿو سونا
18.1.2010