ٺوڪر!
هڪڙي سُنسان رستي تي صدين ڪَنان
مان پِيو هوس بي جان پٿر جِيان
اوچتو اوچتو
ڪنهن به سوچيل ۽ سمجهيل رِٿا کان سوا
تنهنجي پيرن جي ٺوڪر لڳي
رَتُ منهنجي رَڳُن منجهه ڊوڙڻ لڳو
آڱرين منجهه چُرپُر هُئِي
۽ تڏهن
تنهنجي چهري ڇُهڻ جي
چپن سان چپن کي چُمڻ جي عجب آسَ جاڳي
اکين سان
اکين مان
پيڻ جي اَجهل پياسَ جاڳي!
8.5.2015