فرياد ميهڙ
از ڊاڪٽر حاجي عبدالرسول خان غازي ابڙو ساڪن ميهڙ
سنڌ جا محافظ سڀ سڏائن مڙس1 ميهڙ مان مري ويا موڙيائون مير2 کي بزدل ڪيائون باقين کي جو ڍيري، گڏهه رکپال جواري ڀنگي چرسي چٽر چغل چاپلوس گرگ مير وَ سگ وزير پيٽ پالڻ لاءِ پنهنجي ٿوري لالچ لوڀ تي هاج ڏنائون هٿن ۾ غيرت جن ضمير جي پنهنجا منهن موڙي ويا زندگي سڄي زهر ڪيائون معزز مهمانو ملاحظه ڪيو اچي بانس بدبو بڇڙي ڊريو پارڪ ڊهي ويو قاصائي ٿا قهر ڪن ڪراڙيون جهڪون رڍون پائي هڏا گڏي ڇڇڙا شي نه کاڌي جي سٺي ملي هٿ ٻڌي پنهنجي حاڪم جي مٺي آهي ميهڙ تڏهين ڪڇون ته ڪاٺ پئون موٽي مالڪ ٿيون ماڳ جا غيرت ايندي شل غريبن کي جي اٿن محبت ملڪ جي همٿ ڪيو پنهنجي قادر قائم ڪندو ڪلب کي ميهڙ جا محافظ ميهڙ ئي ٿيندا ڄاڻ ساماڻم شير | ميهڙ جا محافظ ڪير؟ پراون3 پاتا پير ڪري وڏا ڦند ڦير ڏئي سور سختيون سئو ڀير چڪر ڏين چؤڦير ڪن گهٽين ۾ پيا گير سلامي شام صبح سوير سڀ لالچي لٽير وڃي ڳيجهو ٿيا ته ڳهير وڌائون وطن سان وير جيڪي جيلي جوکا جهٽير سي گهريا نه انهي گهير ڏاڍا ڏک ڏين ٿا ڏير آڻي اوندهه انڌ انڌير ڏسو گند مٽي جا ڍير وڃن حواس ڦري هر وير ڀڳا ڀُٽي پارڪ جا ڀير ٿي وئي اٿن اهڙي هير ڏيئي ڇرين کي ڇير ڪسا تورن سير ڇڙٻون ڏين ڇٻير اڳيان بيهن جيئن بٽلير جڏهن غالب ٿيا آهن غير ڪريون سئو ستين (107) جا سير ڪيون خوشيون ۽ خير ٽوڙيندا غلامي جا نير وٺندا اباڻن جا اير هتئون ٻٻرن گهرڻا آهن ٻير دائم دوست ٿين دلير ٻيا نه ٿيندا ڪير لهندا غم“غازي” چوي. |