لوڪَ سامھون ھر دفعي ٽاري ڇڏيم.
لڙڪ پنھنجا پنھنجي مُنھن ھاري ڇڏيم.
حسرتن کي ھنڌ تي لورِي ڏئي،
برف وانگي زندگي ڳاري ڇڏيم.
منٽ ھڪڙو ڀي لَھي دل تان نٿي،
اھڙو تنھنجي ياد کي کاري ڇڏيم.
جيئن لٿو نيڻن جي واديءَ ۾ پرين،
تاڪ اکڙين جا ٻئي واري ڇڏيم.
تنھنجي يادن کي ڏيڻ لئه روشني،
پاڻ کي ڏيئي جيان ٻاري ڇڏيم.
✤✤