ھڏڙن جا ٽڙڪاٽ ٻُڌان پيو عشق جو گھاڻو ڏور نه آھي.
ڌرتي مومل لڙڪ اُگھي ڇڏ تنھنجو راڻو ڏور نه آھي.
رات ڏٺو مون سپني ۾ آ ڇيلن ڇانگون چاريان ويٺي،
عمر مارُو مونکي نِيندا ملڪ اباڻو ڏور نه آهي.
ڌرتي جو مان وارث آھيان ڀاڳيو آھيان چور ته ناھيان،
ٻولي منھنجي دنيا مڃندي خواب پراڻو ڏور نه آھي.
جوڌن جي اڄ ويرَ وَري آ لوڌي ڪڍندا توکي ڏسجان،
ھٿ گلي ۾ وجھندئي پڇندئي ھاڻ پڇاڻو ڏور نه آھي.
"ميرل" هي احساس ٿئي پيو شرنايون نڙ بيت وڄن پيا،
امڙيون گھر گھر لاڏو چونديون خوشين ھاڻو ڏور نه آھي.
✤✤