جنھن وٽ ماني ڀور نه آھي.
تنھن لئه جيونَ غور نه آھي.
ڌرتي ساري ميڙي ويو آ،
ڪيئن چوين ٿو چور نه آھي.
ماڻھوءَ جيڪي ڪم ڪيا ھِن،
اھڙو آدم خور نه آھي.
اڻ لڀ ڄاريون ٿر ٿو روئي،
ڊيلون ۽ ڪو مور نه آھي.
اھڙو دل جو خانو ڪونھي،
جنھن ۾ دردن پور نه آھي.
ڪنوار ٽنگي پئي پنکي ۾ آ،
شرنائن جو شور نه آھي.
پاڻ غزل ھي لکجي ويو آ،
ھليو ”ميرل“ زور نه آھي.
✤✤