سنڌ جيجل ماءُ
جتي ووڻن جي گُل ٻاٽي،
حُسن جا رنگ ڦھلائي،
جتي سورج مُکيءَ جا گُل،
اکيون سج ساڻ اٽڪائِن،
جتي سارين جي خوشبوءَ سان،
سڄو ماحول مھڪي ٿو،
جتي ٻيڙين تي رَڇ رکجن،
کِکيءَ جا خوب ٿين سودا،
جتي وائي ڀٽائيءَ جي،
ڪري ٿي عرش سان ڳالھيون،
جتي ميھار جاڳي ٿو،
جتي ڌڻ مال رَونشو ڪن،
جتي ڌنار جي هٿ ۾،
سونھين ٿي بانسري ڪيڏي،
جتي برسينم جون ڀرِيون،
ڪُنڍين لئه روز پُھچن ٿيون،
جتي ٻاجھر جي مانيءَ سان،
پَچي ٿو ساڳ تورئي جو،
انبن جا ٻُورَ تون آهين،
پِپر جي ڇانوَ تو ۾ آ،
نَمورين ويس بدلايو،
سَرِنهن جا گُل پِيلا ٿيا،
اڪن جي پنھنجي رونق آ،
سفيدا ڏس قطارن ۾،
۽ ٽالھيون مسڪرائِن ٿيون..!!
هوائون گيت ڳائِن ٿيون..!!
اڃا توکي ٻُڌايان ڇا؟
اها ٿئي سنڌ جيجل ماءُ..!!
اها ٿئي سنڌ جيجل ماءُ..!!
ڪچھريون مَچ تي مھڪن،
۽ بوڙينڊا سُريا آهن،
چَپن ۾ چنگ چاهت جا،
ٻُريا آهن، چُريا آهن،
ڳجھارت ڏور بيتن تي،
سڄيون راتيون وڃن گذريو،
اڃا گونجن ٿيون شرنايون،
اڃا امڙيون پُٽن لاءِ،
ڏسن ٿيون خواب خوشين جا،
اَٽي جي ٿالھه تي اڄ ڀي،
ٿين ٿا رقص سھرن تي،
اڃا گھوٽن جي هٿ پيرن،
وساريو ناهي مينديءَ کي،
اڃان لائُون به لھجن ٿيون،
ونيءَ کي اڄ به شيشي ۾،
ڏسي ٿو گھوٽ حسرت سان،
اڃا سي پيار جا چانور،
ٿين ٿا سونھن هٿڙن جي،
اڃا سو کِير مان ڇلڙو،
ونيءَ سان ورَ به ڳولي ٿو،
وهان ۾ اڄ به گلڙن جي،
ٿئي جت خوب ٿي ورکا..!!
اِها ٿئي سنڌ جيجل ماءُ..!!
اِها ٿئي سنڌ جيجل ماءُ..!!
✤✤