ھوءَ ته ھڪڙو پل نھاري وئي ھلي.
دل الائي ڪيئن ٻھاري وئي ھلي.
ڪونه پھتو پُٽ امڙ بيمار وٽ،
زندگيءَ جي جنگ ھاري وئي ھلي.
ھِن ڪنڌي ۽ ھُن ڪنڌيءَ ناھي ته پوءِ،
زندگي ڪھڙي ڪناري وئي ھلي.
سمنڊ ڄڻ نيڻن ۾ جاڳي آ پيو،
ياد تنھنجي ياد ڏياري وئي ھلي.
حسرتن جي ڍنڍ مان نيرڳ پکي،
دل لڳي سڀئي اڏاري وئي ھلي.
ھڪ نظر جنھن جي ھُئي ڄڻ لالٽين،
وٽ مونکي ٺاھي ٻاري وئي ھلي.
✤✤