مُرڪ تنھنجي شبنمي مُرڪِي پئي.
گل ٽڙيا ھرڪا ڪَلي مُرڪِي پئي.
ماءُ سان پُٽ مُدتن کان پوءِ مليو،
لڙڪ لاڙي ھو وري مُرڪِي پئي.
هُن شفق ڏي جو نھاريو ھڪ نظر،
چنڊ ڇرڪيو چاندني مُرڪِي پئي.
موڪلائڻ مھل جو روئي ڏنم،
آٿتون پڻ ڏئي چُمي مُرڪِي پئي.
ڏس مصور عڪس تنھنجا جيئن چٽيا،
ھئي تڏھن ڪاريگري مُرڪِي پئي.
ريشمي ڌاڳا جو زلفن سان ٻَکيا،
چاھ مان چھٽي سَڳي مُرڪِي پئي.
✤✤