آشڪاري اَڄ وري ڪو، تاڻ ۾.
روح پکين جو نَہ آهي، داڻ ۾.
دل ڦلوريا ياد جا جيئن جئين پَنا،
ٿيو اضافو اک جي آلاڻ ۾.
ڇو رقيبن کي وهاريون وچ ۾،
اچ ڳالھيون ٿا ڪيو ٻئي پاڻ ۾.
ماڻڪي محبوب جي ائين ٿي لڳي،
پيئي ڄَڻ تلوار آهي مياڻ ۾.
پيار ڏيڻ ۽ وٺڻ ۾ آ مزو،
ڇو وڃايون زندگي ڇڪتاڻ ۾.
جھول جيجَل جي هُجي ننڍپِڻ ھُجي،
ننڊ ”ميرل“ پيو هُجي ڪو ساڻ ۾.
✤✤