قرض لاھي ڇڏيم
قرض لاھي ڇڏيم..!!
روڊ رستا سڀئي،
ڄڻ ته شيشا ڪيم..!!
تنھنجي سانگين کي مون،
بس اَڏي آ ڇڏيو!
حق سڀن کي مليا!
پيا خوشيءَ ۾ ٽِلن!
ناھي ڌاڙو ھتي،
ڪير چئي ٿو ڀلا؟
روڄ راڙو ھتي..!؟
مونکي دعا ٿو ڪري،
اوڙو پاڙو ھتي..!!
گيس جيڪو ڏنئي،
تيل جيڪو ڏنئي،
ڪوئلو ڀي ڏنئي،
تن جا مالڪ سڀئي،
تنھنجا پنھنجا اٿئي،
غير آھن پري،
ھا! وسيلا سڀئي،
تنھنجي پنھنجن کنيا،
ڳالهه دل جي سچي،
اڄ ٻُڌائي ڇڏيم..!!
سنڌ تنھنجو سڄو،
قرض لاھي ڇڏيم..!!
تنھنجو ھر ھڪ ضلعو ،
آ خوشين جو قلعو،
لاڙ سر سبز آ،
آھي پاڻي گھڻو،
پيو سنڌوءَ جَل وَھي!
ڏِس مھاڻن جا ڪئين،
پيا بتيلا ھلن؟
آ مڇي ڀي گھڻي،
ھا! پلو پيو مَري،
ڀل سنڌو مان تون ڏس،
ناھي وارِي اُڏي،
آ بھاري وڏي،
۽ اُتر ڀي سَڄو،
آ امن ئي امن،
برف وانگي صفا،
بس ٺَري پيو ٺَري،
ڪنھن سان ناھي ظلم!
اڄ ھتي ڪا رسم،
ڪارو ڪاري نه آ..!!
ماءُ جيجل ڪئي،
آھ و زاري نه آ..!!
ڪابه نينگر ننڍي،
پيءُ جيڏي سان ھِت،
ڪونه پرڻائي ٿو،
ڪوبه جرڳو ھتي،
ڪنھن به مسڪين سان،
ڏاڍ ناھي ڪندو!
ھا چَٽيءَ ۾ ڪڏھن،
ڪنھن نه نياڻي ڏني،
ڪنھن وڏيري ڪڏھن،
ڪنھن به مسڪين جا،
ھا! لٽيرن کي چئي،
ڏاند ناھن ڪڍيا..!!
ڪاڇو ڪينجھر صفا،
ڄڻ ٿو پئرس لڳي..!!
۽ تون ٿر کي به ڏس،
مور ڪيئن پيا ٽِلن،
ٿر جا مارُو سڀئي،
پيا ٿاجُھومن رڳو،
ڪوئلو جو اُتي،
سونَ جي آ مثل،
جنھن جا مالڪ ٿَرِي،
ڏِس اميرن جيان،
پيا ٿا گھارين گھڙيون،
بک تن کي نه آ،
ٻار ننڍڙا اُتي،
بس نچن پيا نچن،
ناھي بيمار ڪو..!!
ناھي لاچار ڪو..!!
مرض ناھي اُتي..!!
غرض ناھي اُتي..!!
ٻيا ته سڀ سک ھتي،
پر تون تعليم ڏِس،
ٻار سڀ پيا پڙھن،
آ پڙھائي وڏي!
ڇو ته ٽيچر ڪڏھن،
ناھي موڪل ڪئي..!!
فرض سمجھي سدا،
پيو ٿو ڊيوٽي ڪري!
ماستر ڪو ھتي،
گوسڙو ڪونه آ،
ٻار جيڪر سٺو،
ڪو پڙھي ٿو اچي،
تنھنکي ميرٽ ڏيون،
نوڪرين جا ڪڏھن،
ڪونه پئسا وٺون،
حق جنھن جو به آ،
تنھن کي آرڊر ڏيون،
ٻيو اڃان ڇا ڪيون..!!
سنڌ منھنجي امان،
تنھنجو نالو مٺو..!!
پنھنجي سيني اندر،
اڄ لکائي ڇڏيم..!!
قرض لاھي ڇڏيم..!!
قرض لاھي ڇڏيم..!!
بس ڪثر ڪا اگر،
آھي رھجي وئي،
ھڪ دفعو بس وري،
مولئه ماڻھو نَچن،
ووٽ مونکي ڏين،
ڏس پو ڇا ٿو ڪيان،
جيڪا پھرين مليم،
سا ئي دانگي مليان..!!
سائي دانگي مليان..!!
✤✤