عشق ٻيڙو، تار جيون.
دل مُھاڻي، ڄار جيون.
دم کِلي ٿو دم ٿو روئي،
ڄَڻ هُجي ڪو ٻارجيون.
ڇو پيو تون محل ٺاهين،
ڏينهن آهي چار جيون.
وقت جي ڌاڳي ۾ آهي،
ڏُک سُک جو هار جيون.
سو نه مرندو جيڪو ”ميرل“،
صاحبِ ڪردار جيون.
✤✤
شاعري
دَرد گهُنگهرو ٻَڌا
احساس ميرل سَيبتو سُڄاڻ شاعر آهي، جنھن پنھنجي شاعراڻي پنڌ ۾ سٺي مڃتا حاصل ڪئي آهي، اِها مڃتا کيس وقتائتي سُندر شاعريءَ جي حوالي سان ملي آھي. احساس سچ تہ سھڻن احساسن جو شاعر آهي. پياري احساس ميرل وٽ شعري حوالي سان کوڙ سارا موضوع آهن. قوميت ۽ محبت سان گڏ هن زندگيءَ جھڙي منجهائيندڙ موضوع يا هڪ ڏُکي ڳُجهارت تي پڻ گهڻو ڪجهه سوچيو ۽ لوچيو آهي. احساس ميرل جي زيرِ نظر شعري مجموعي اندر اسان کي غزل جي صنف اندر مختلف موضوعن، خيالن ۽ احساسن جي اُپٽار نظر اچي ٿي.
- 4.5/5.0
- 36
- 8
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- احساس ميرل سھتو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌسلامت پاران
- ارپنا…
- اداري پاران
- مُھاڳ: سوچ جو سفر...!
- پنھنجي پاران: وقت جا وهڪِرا....
- دَرد گهُنگهرو ٻَڌا
- مُحَمّد يا بيتَ
- نعتِ رسولِ صلي الله عليھ وسلم
- اَمان
- سلام
- غزل
- وقت آرس ڀَڳو زندگيءَ جي اَڳيان
- سوچ جو جاري سفر، هر ڳلي ٿڪجي پئي.
- شرافتن جا بَخيا اُڊيڙي.
- اوھان جي گھُور اھڙي آ.
- ھڪ نظر سان اک ۾ پائي ويو ھليو.
- فدا چنڊ چھري جي پردن تي ٿيو آ.
- مورَ ھئا اڻلڀ اُھو منظر نه ھو.
- سِڪ سرديءَ جي ساڙ وانگي آ.
- لوڪَ سامھون ھر دفعي ٽاري ڇڏيم.
- دل لڳي جو دام ھو، ٻيو ڪجهه نه ھو.
- پنھنجو کيڙيو ويٺو کاوان، ھل مان تنھنجو ھاري ناھيان.
- پيو تڙپي ٿو سپنو پراڻو اکين ۾.
- ليڙَ پوتي ٿانُ ٿيان.
- اکڙين جا اشارا ۽ انداز سُڃاتا مون.
- آشڪاري اَڄ وري ڪو، تاڻ ۾.
- ڪِيس هي ڪيڏا پاپ ننگر تي سوچان ٿو.
- پڙلاءُ پَل پَل پَل جو آھيان،
- اڪيلائي جو گھر آھيان.
- مثل آھيان مان ٽُٻڪي جي منھنجي ھستي اکر ناھي.
- هي جيون وڻ جيان آهي ۽ ماڻھو پنَ ٿيندا هِن.
- من آ ميھار وانگي.
- جنھن وٽ ماني ڀور نه آھي.
- زندگي ڀر پيار ڳوليندو رھيو.
- ھر وار بڻيو آھي.
- ماڳ ته کوڙ مثالي آھن
- ھڏڙن جا ٽڙڪاٽ ٻُڌان پيو عشق جو گھاڻو ڏور نه آھي.
- پيار ٿيو آ ٽاريءَ وانگي.
- درد دل ۾ کُتل ۽ خاموشي.
- ديس ڇڏيندي ھنڌ پَلاڻي روئي پيو.
- ھوءَ ته ھڪڙو پل نھاري وئي ھلي.
- گُل رکي وئي ٻه ٽي اڄ مٽيءَ جي مٿان.
- جُڙِي پرينءَ ساڻ تار دل جي.
- وارن ۾ وار ڪيڏا ۽ رات جو تصوُر.
- ڪجھه روئي ڌوئي پنھنجي مُنھن مان لڙڪن کي اُڪلائي اَچان.
- نه وسريو عمر ساريءَ ۾.
- ڏُور جڏھن دلبر ٿيندو آ.
- دل لڳيءَ جا پَنا بي خوديءَ جا پَنا.
- اک پَرائيءَ ۾ اٽڪي پيا.
- ڪڏھن چيو مون ته خُون گھرجي.
- مون لئه آ منھنجي ڀاڳن ڀري جھوپڙي.
- برف وانگي جسم ھي ڳَري پيو اڃا.
- پيار ٿي ويو حد ٿي وئي.
- دشمن کي جي تاڻي ھلبو.
- سال ٿي ويا ڪونه ويو آ وَر ڏئي.
- ڏٺيون مون ڄڻ ڪي گلاب اکيون.
- مُرڪ تنھنجي شبنمي مُرڪِي پئي.
- مون توکي گھُريو آھي.
- ھر نظر کي نه نيڻن ۾ پائي ھلي.
- درد کي دربدر ڪري ڇڏبو.
- عشق ٻيڙو، تار جيون.
- عڪس هُن جا آرسيءَ ۾ گم ٿِيا.
- هوا کي پرَ به ٿيندا هِن.
- توبن دردن جا ڌڻ ٿي ويا.
- آزاد نظم
- خواهش
- اِهو افسوس ماري ٿو
- اتي ڪينَ بھارون رھن ٿيون..!!
- تمنا
- سنڌ رھڻي آ
- نيئر
- قرض لاھي ڇڏيم
- ڳجھون
- ۽ تو تي قرض ڇا آهي
- حلالي پُٽ
- سال به گذري ويو
- حياتي
- ابليس
- نغارا
- واڳ سنڀالي
- ڀاڳُل
- جھول
- دانگي منھن تي ڪھڙي ملجي
- آکاڻي
- ٻانھن نه هوندي
- سنڌ جيجل ماءُ
- ڪشمير
- عيد
- تاريخ نه توکي معاف ڪندي!!
- پيار
- درويش
- ڪالاباغ
- ننڌڻڪا
- چٻرا
- نثري نظم
- الماڙي
- ونڊِي
- خواب
- پٿر
- ڪَک پَن
- حق
- آپگھات
- انسان
- مات
- اڪيلائي
- تلاش
- پيغام
- ڇرڪ
- من گھڙت فيصلا
- تاريخ
- ڇِرڪ
- بغاوت جو عَلم
- ضمانت
- زندگي
- درد
- لعنتون
- ڀاڪر
- نئون سال
- ميڻ بتي
دل مُھاڻي، ڄار جيون.
دم کِلي ٿو دم ٿو روئي،
ڄَڻ هُجي ڪو ٻارجيون.
ڇو پيو تون محل ٺاهين،
ڏينهن آهي چار جيون.
وقت جي ڌاڳي ۾ آهي،
ڏُک سُک جو هار جيون.
سو نه مرندو جيڪو ”ميرل“،
صاحبِ ڪردار جيون.
✤✤