اڪيلائي جو گھر آھيان.
دنيا کان بي خبر آھيان.
جفا جي ڳالهه جو نڪتي،
ٿيو لڙڪن ۾ ڇَر آھيان.
تون جُڙندين داستان ٿيندس،
اڪيلو مان اکر آھيان.
امڙ جي شفقتن عيوضَ،
ڦُڙي مان ٿيو بحر آھيان.
مليو در ناھي دلبر جو،
سدائين دربدر آھيان.
اکين ۾ خواب تڙپن ٿا،
اُڃو ”احساس“ ٿر آھيان.
✤✤