ڏٺيون مون ڄڻ ڪي گلاب اکيون.
ڏئي ويون ھِن عذاب اکيون.
اسان جون اکيون غريب آھن،
اوھان جون آھن نواب اکيون.
ڳلن چپن تي لکان غزل پر،
گھُرن ٿيون پورو ڪتاب اکيون.
چپن سان ھُن ڪجهه چيو نه ھو پر،
ڪري ويون اڄ خطاب اکيون.
اکيون اکين سان اَڙيون جڏھن کان،
ڏسن ٿيون تنھنجا ئي خواب اکيون.
✤✤