برف وانگي جسم ھي ڳَري پيو اڃا.
آءُ وري ساھ منھنجو وَري پيو اڃا.
عشق جو آ عجب فلسفو دوستو،
ڪو جئي پيو اڃان ڪو مَري پيو اڃا.
کوڙ طوفان آيا اُجھائڻ مگر،
تنھنجي يادن جو ڏيئو ٻَري پيو اڃا.
رات جي سانت ۾ ڪنھن پئِي روئندي چيو،
ڏيل توبن ڏُکيءَ جو ڏَري پيو اڃا.
وار تنھنجو وِنگو ٿئي نه ”ميرل“ ڪڏھن،
من اڃايل دعائون ڪَري پيو اڃا.
✤✤