ديس ڇڏيندي ھنڌ پَلاڻي روئي پيو.
ويندي ويندي ڏُور ٺڪاڻي روئي پيو.
ھڪڙو ماڻھو خوشين لاءِ ڀٽڪيو پَئي،
۽ ڪو ماڻھو خوشيون ماڻي روئي پيو.
دنيا جي رنگينيءَ ۾ گم ھو جڏھين،
پُھتو پنھنجي ملڪ اباڻي روئي پيو.
پيٽ بکئي کان پاڙي وارن ڪونه پُڇيو،
مانيءَ لاءِ تاڻي تاڻي روئي پيو.
محفل ۾ اڄ موضوع ماءُ جي عظمت هو،
ھڪڙو ماڻھو ڦوٽو آڻي روئي پيو.
پنھنجو پاڻ کي ”ميرل“ ماري مُڃ ڪري،
يادن جي کٽ واڻي واڻي روئي پيو.
✤✤