ڇِرڪ
ڏکڻ کان اُڀريو آهي،
گھوڙن جي ٽاپن جا آواز،
عرش ڏاري رهيا آهن..!!
آئون سلطنت جو،
بادشاھ ٿي ويو آهيان..!!
مُنھنجِي درٻار،
منهنجي حڪم جِي منتظر آهي..!!
مُنھنجي آجيان لاءِ،
رستا سينگاري،
عنبر ڇٽيا ويا آهن..!!
مون کي تاريخ ۾،
ياد ڪرڻ لئه،
سونَ جا قلم پھچي چُڪا آهن..!!
مُنھنجي اشارن سان،
هوائون به،
رُخ موڙڻ ۾ دير ڪونه پيون ڪن..!!
مُنھنجي چوڻ سان،
ٻٻر به ٻير ڏيڻ لڳا آهن..!!
مُنھنجي حڪم سان،
رات به ڏينھن ٿيو پوي..!!
پر اوچتو..!!
ڪنھن ڳَري آواز جا سڏ،
ڪنن تائين پھتا،
ته ڇرڪ نڪرڻ تي،
اک کلي ۽ خواب ٽُٽي ويو..!!
✤✤