اک پَرائيءَ ۾ اٽڪي پيا.
لُڙڪ سَرائيءَ ۾ اٽڪي پيا.
شرنايون ماتم ۾ بَدليون،
خواب ڪَرائيءَ ۾ اٽڪي پيا.
تنهنجا منهنجا پيار الئه ڇو،
ڳالھه اجائيءَ ۾ اٽڪي پيا.
ڳالھين تائين ٺيڪ هُئا پر،
نيٺ وڏائيءَ ۾ اٽڪي پيا.
منھنجي سوچن جا دڳ ”ميرل“،
شاھ جي وائيءَ ۾ اٽڪي پيا.
✤✤