مثل آھيان مان ٽُٻڪي جي منھنجي ھستي اکر ناھي.
ڊھي سو ڀي وڃي ڪنھن پل اھا ڀي ڪا خبر ناھي.
اگر اخلاق ناھي ڪو ڪبو ملڪيت کي ڇا آخر،
ادب کان اوچو دنيا ۾ ٻيو ڪوئي به زر ناھي.
خدا چاھيو پرين ملبو سڄي آ ڳالھه قسمت جي،
زمانو ڇا ڪندو پانکي ڪوئي لوڏو لھر ناھي.
پليو جو ٻئي جي ٽُڪرن تي گُھري ٿو سنڌ کي ٽوڙڻ،
ٽُٽي ويندو سو ٽُڪرا ٿي ھُو اھڙو معتبر ناھي.
ورھيه گذري ويا ليڪن ڪيو دلبر نه ڀيرو آ،
اسان جي حال جي ھن بي خبر کي ڪا خبر ناھي.
ائين داڻا اٿئي ڳل تي ڦڙا ڄڻ ماڪ جا گُل تي،
تنھنجي وارن جي وَر جھڙو پرين ڪنھنجو به وَر ناھي.
لڪائي لوڪ کان توکي رکان آئون تون اچ ھيڪر،
اڱڻ اکڙين جو خالي آ لڳل دريون ۽ در ناھي.
مون ٻاري پاڻ کي ”ميرل“ سڄڻ جي ياد روشن ڪئي
انھيءَ جي سوچ کان خالي ڪڏھن گذريو پھر ناھي.
✤✤