حياتي
مسافر کوڙ چڙهيل هئا،
جتي جنھن جي هُئي منزل،
اُتي بس پاڻ بيھي وئي،
وري اڳتي هِلي ٿورو،
اِجھو سڏ ٿيو مسافر کي،
لھي ويو ڄڻ هيو ئي نه..!!
سفر هي زندگيءَ جو آ،
اُنھيءَ ۾ پاڻ ڀي آهيون،
حياتيءَ جي اِها گاڏي،
ڪڏهن مون لئه به بيھڻي آ،
ڪڏهن تو لئه به بيھڻي آ..!!
✤✤