الطاف شيخ ڪارنر

ملير کان مالمو تائين

الطاف شيخ جو هي سفرنامو ”ملير کان مالمو تائين“ سئيڊن بابت آهي۔ مالمو سئيڊن جو شهر آهي جتي ورلڊ مئريٽائيم يونيورسٽي آهي۔ جتي دنيا جي مختلف ملڪن جي ڏيڍ سئو کان وڌيڪ مئرين انجنيرن ۽ ليڪچرارن کي ٻن سالن جو ڪورس ڪرڻ کانپوء ايم ايس سي جي ڊگري ڏني ويندي آهي۔ الطاف شيخ صاحب پڻ هتي ٻه سال گذاريا ۽ ميريٽائيم ايڊمنسٽريشن (انجنيئرنگ) جي ڊگري حاصل ڪئي۔ سندس هن سفرنامي ۾ سئيڊن بابت تمام گهڻي ڄاڻ ڏنل آهي۔
  • 4.5/5.0
  • 1420
  • 799
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ملير کان مالمو تائين

ملڪ جي خوشحاليءَ جو ماپو

ماني ۾ ڳائي جو ٻوڙ ۽ نان هئا ۽ مٺي (Sweet Dish) ۾ پتائي گجرن جو حلوو. ڳائي جو ڀڳل ٻوڙ مسعود گهران ٺهرائي آيو هو. هتي ڳائو (Beef) کائڻ وڏي عياشي سمجهيو وڃي ٿو اهو گوشت ڪڪڙ ٻڪري جي گوشت کان به مهنگو آهي. نان عراقيءَ جي دڪان تان وٺي آيا هئا. جنهن ويجهڙائيءَ ۾ نانن جو دڪان سوڊروان علائقي ۾ کوليو آهي جتي ڪيترائي سياسي پناهه هيٺ آيل ايراني ۽ عرب رهن ٿا. نان کي اڀامڻ لاءِ هتي اڪثر خمير (Yeast) وڌو وڃي ٿو ۽ اهي نان هتي جي زبان ۾ ’پيتابريڊ‘ سڏجن ٿا. پر هن عراقيءَ زمين ۾ تندور ٺاهي ان ۾ نان پچائڻ شروع ڪيا آهن. في نان ستن ڪرونائن ۾ وڪڻي ٿو. يعني ٽيهين رپئي هڪ نان. پر هن ملڪ ۾ جتي ڪوڪا ڪولا جي بوتل اسي رپئي کن آهي ۽ شهرجي سرڪاري بس جو هڪ اسٽاپ کان ٻئي اسٽاپ تائين ڀاڙو پنجاهه رپيا آهي اتي ٽيهين رپئي جو نان هتي جي ماڻهن لاءِ سستو آهي. کين پگهار به اوڏائي وڏا آهن. باقي اسان لاءِ اهي سڀ شيون مهنگيون آهن ۽ اهڙين شين جي فقط قيمت پڇندا آهيون. باقي هي نانن جهڙيون شيون هتي سئيڊن ۾ وٺڻ بدران موٽي اچي بولٽن مارڪيٽ مان پٺاڻ جي هوٽل تان ڏيڍ رپئي وٺي کائڻ جو پروگرام ٺاهيندا آهيون يا ڪڏهن ڪڏهن ههڙين دعوتن ۾ نصيب ٿينديون آهن.
ماني شروع ڪرڻ کان اڳ ايسوسيئيشن جي سيڪريٽري سرتاج کائنس اڳ واري سيڪريٽري کي اسٽيج تي اچي ٻه لفظ چوڻ لاءِ عرض ڪيو. هو تازو پاڪستان جو چڪر هڻي آيو هو سو اتي جون تازيون خبرون ٻڌائڻ لڳو.
”ڀائرو ۽ ڀينرو!“ هن پنجابيءَ ۾ تقرير ڪئي. ”پاڪستان وڃي منهنجي ڏاڍي دل خوش ٿي ته اسان جو پيارو پاڪستان ڏينهن رات ترقي ڪري رهيو آهي. موجوده پرائيم منسٽر نواز شريف جي حڪومت ۾پاڪستان بيحد سکيو ستابو ٿي رهيو آهي. (انهن ڏينهن ۾نواز شريف جي حڪومت هئي.) لاهور ۾ڪيترن هنڌن تي مون کي آذربائيجان ۽ ترڪمانستان ۽ تاجڪستان جا واپاري نظر آيا. شهر ۾ صفائي سٺائي ۽ رونق اچي وئي آهي. رستا به عاليشان ٿي رهيا آهن. لاهور کان اسلام آباد جو هاءِ وي به ٺهڻ شروع ٿي ويو آهي، اهڙي طرح پاڪستان جو واپار روس جي رياستن ۽ ٻين ملڪن سان هلي سگهندو. وغيره وغيره....“
منهنجو دماغ وڌيڪ ٻڌڻ کان پڙ ڪڍي بيهي رهيو. ۽ هي جو اسان جي مٽن مائٽن، دوستن يارن ڳوٺائين ۽ اوسي پاسي جي ماڻهن جي زندگي ڌاڙيلن ۽ دهشتگردن عذاب ڪري ڇڏي آهي، ۽ هي جو رڳو هالا ۾ سالن کان سوين گريجوئيٽ نوڪرين ۽ روزگار لاءِ واجهائي بي حال ٿي چڪا آهن ۽ هي جو شام ٿيڻ سان سڄي سنڌ ۾ آمدرفت بند ٿيو وڃي ۽ رستا سنسان ٿيو وڃن ۽ ڪنهن جي به مال ۽ جان جي ڪا سلامتي نه رهي آهي ان جي ته ڄڻ ڪا ڳالهه ئي نه. پر هن جهڙن ڪيترن ماڻهن لاءِ پاڪستان معنيَ رڳو لاهور آهي ۽ هالا، هوسڙي، قمبر ته ڇا سڄو سنڌ ائين آهي جيئن اسلام آباد ۾ رهندڙن لاءِ بلوچستان يا ٿر جو ڪو ڏورانهون ڳوٺ، جيڪو هنن لاءِ ڪابه اهميت نٿو رکي. هنن لاءِ لاهور خوش ۽ خوشحال آهي ته پاڪستان ٺيڪ ٺاڪ پيو وڃي. ۽ هوڏانهن سنڌي ماڻهو پنهنجي عزت ۽ آبرو، لڄن ۽ ٻچن جي حفاظت لاءِ بي حال آهن.
پنجاب جي هڪ ايم اين اي سان سنڌ جي صورتحال بيان ڪيم ته وائڙو ٿي چوڻ لڳو: ”پر توهان جا ايم اين اي ته اسيمبليءَ ۾ ائين ٿا اچيو سڪون سان ننڊون ڪن ڄڻ سندن تر ۾ هر طرح سان خيريت آهي.“ ان وقت اهوئي احساس ٿيو ته واقعي هڪ ڌارئين ۽ دور دراز رهندڙ کي ڪهڙو ڏوهه ڏجي. اسان جو پنهنجو ماڻهو جنهن کي ووٽ ڏئي چڱو مڙس ڪري چونڊي اڳيان وڌايو اٿئون ڇا ان کي معلوم آهي ته سندس تر ۾عوام جو ڇا حال آهي. سندس علائقي جا غريب مصيبت جي ڪهڙي جنڊ ۾ سڄو ڏينهن پيسجي رهيا آهن. توهان جي چونڊيل ميمبر ڇا ڪيو آهي؟ کيس ڪيتري قدر ڌرتي ۽ اتي رهندڙن سان پيار آهي؟ هن پنهنجي تر جي ڏکويل ماڻهن لاءِ اسيمبليءَ جي ايوانن ۾ ڪيترو دانهيو پڪاريو آهي ۽ ڳوٺ، تعلقي ۽ ترجي ماڻهن جي مسئلن جي معلومات رکي رکي آهي. منهنجي خيال ۾ کائنس وڌيڪ عزت جو لائق سندس ڊرائيور آهي جنهن کي گهٽ ۾ گهٽ گاڏيءَ جي ڏکويل پرزن جي ته ڄاڻ آهي ته هو گاڏي هلائي پنهنجي ڊيوٽي ايمانداريءَ سان ڏئي ٿو.