الطاف شيخ ڪارنر

ملير کان مالمو تائين

الطاف شيخ جو هي سفرنامو ”ملير کان مالمو تائين“ سئيڊن بابت آهي۔ مالمو سئيڊن جو شهر آهي جتي ورلڊ مئريٽائيم يونيورسٽي آهي۔ جتي دنيا جي مختلف ملڪن جي ڏيڍ سئو کان وڌيڪ مئرين انجنيرن ۽ ليڪچرارن کي ٻن سالن جو ڪورس ڪرڻ کانپوء ايم ايس سي جي ڊگري ڏني ويندي آهي۔ الطاف شيخ صاحب پڻ هتي ٻه سال گذاريا ۽ ميريٽائيم ايڊمنسٽريشن (انجنيئرنگ) جي ڊگري حاصل ڪئي۔ سندس هن سفرنامي ۾ سئيڊن بابت تمام گهڻي ڄاڻ ڏنل آهي۔
  • 4.5/5.0
  • 1420
  • 799
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ملير کان مالمو تائين

ڇا هي اسلام آهي

”منهنجي خيال ۾“، سئيڊن ۾ رهندڙ هڪ ٻئي پاڪستانيءَ پنهنجي خيال جو اظهار ڪيو، ”ان ڪم لاءِ سرڪاري ٽي ويءَ وارن کي ته نه پر P.T.N يا ڪنهن خانگي اداري کي ٺيڪو ڏنو وڃي ته سٺو.“
”ان جو سڄو دارومدار حڪومت تي آهي هوءَ سچ کي ڪيترو پسند ڪري ٿي.“ ٻئي چيو.
ڳالهه ترڪي ۽ عربي زبانن جي ٽي وي چئنلن جي هلي رهي هئي جيڪي هتي يورپ جي ملڪن ۾ تمام گهڻو مشهور آهن. ترڪي ۽ عربي زبان ڄاڻندڙن کان علاه هتي جا مڪاني ماڻهو پڻ اهڙي نئين زبان، نئين ڪلچر، نئين ويس وڳن ۾ ملبوس ماڻهن کي ڏسي Enjoy ڪن ٿا. ترڪي ته بقول اسان جي هڪ ايراني دوست جي ته ماشاءَ الله آهي جنهن جي هڪ ٽنگ ايشيا ۾ آهي ته ٻي يورپ ۾، پر گهٽ عربي پروگرام به نه هوندا آهن ۽ ڪڏهن ڪڏهن جيڪي ڪڻا ڏسندا آهيون ان مان ديڳ جي ناماچار جي خبر اسان کي به پوندي آهي.
T.V روم ۾ رڳو عربي يا ترڪي ڄاڻندڙ شاگرد هوندا آهن ته هو پنهنجو ئي پروگرام ڏسن. جهڙوئي اسين پاڪستاني، بنگالي، انڊين، فلپينو يا آفريڪا جي ٻين ملڪن جا پهچندا آهيون ته پوءِ سڀني کي اهڙي چئنل لاءِ راضي ٿيڻو پوندو آهي، جنهن جي زبان سڀني کي سمجهه ۾ اچي ۽ جنهن جو پروگرام سڀني کي وڻي. عيد جي ٻيءَ رات بي بي سي تان اسين نائين بجي واريون خبرون ٻڌڻ لاءِ ٽي وي روم ۾ آياسين ته ڪجهه عرب ملڪن جا شاگرد ايم ايس سي چئنل تان پنهنجو عربي پروگرام ڏسي رهيا هئا. اسان جي گهڙن سان جارڊن جي عايد هٿ ٻڌي چيو: ”پليز چئنل چئنج نه ڪجو هن عربي چئنل تان عيد جو پروگرام هلي رهيو آهي. اڄ نيوز کڻي ٺهيو. يا توهان مٿين يا هيٺين فلور واري ٽي وي روم ۾ بي بي سي وڃي ڏسو.“
اسان به اچي هاڻ موٽڻ نٿي چاهيو ۽ ڪجهه دير لاءِ هنن جو عربي پروگرام ڏسڻ لاءِ ويهي رهياسين. عرب دنيا جا مشهور آرٽسٽ ڳائڻ وڄائڻ، ناچ ۽ کل خوشيءَ جو مظاهرو ڪري رهيا هئا. اسان وٽ به عيد جي موقعي تي هن قسم جا روايتي پروگرام ٿيندا آهن جن ۾ اهي آرٽسٽ جن جي ”پي آر“ سٺي ۽ لابي مضبوط هوندي آهي انهن کي نمايان حصو ڏنو ويندو آهي. جهڳ مڳ جهڳ مڳ ويس وڳا ۽ منهن چپن تي لالين سرخن جا ٿلها تهه هڻي پنهنجي فن جي مظاهري سان گڏ ڏسندڙن کي عيد جي دلي مبارڪ ڏيندا آهن ۽ ملڪ ۽ قوم لاءِ دعائون گهرندا آهن. خاص مهمان انعام ڏيندي ڪنهن خاتون آرٽسٽ کي ڀُل ۾ هٿ ڏيندو آهي ته هو هٿ ملائڻ بدران قدم پٺتي ٿي پنهنجي پرهيزگاري ۽ پاڪدامني جو مظاهرو ڪندي آهي. ڪي ڪي آرٽسٽ حضرات مبارڪن سان گڏ ملڪ جي ترقي، موجوده حڪومت جي سٺاين ۽ ملڪ کي اسلامي بنائي ڇڏڻ جي واکاڻ ۾ زمين آسمان هڪ ڪري ڇڏيندا آهن. جيتوڻيڪ اها ٻي ڳالهه آهي ته انهن مان ڪيترين کي مون نشي ۾ ٿڙندي ٿاٻڙندي ڏٺو آهي ۽ دنيا کانئن ۽ سندن اهڙي کوکلي پرچار کان نه فقط واقف آهي پر بيزار آهي. پر هي اسان جي ماحول ۾ هلندڙ ڪوڙي ساراهه، کوکلي شان، ٺلهي لئه واري مرض ۾ نه فقط اسان جو سياستدان ۽ بيورو ڪريٽ پر اديب، آرٽسٽ، بزنس مين، زميندار پڻ مبتلا ٿيندو وڃي. هرڪو پنهنجي منهن غير اسلامي ۽ غير اخلاقي ڪم پيو ڪري پر ٻاهريون دهل پنهنجي مولوي ۽ متقي هجڻ جو پيو وڄائي. نتيجي ۾ هڪ عام ماڻهو منجهي پيو آهي ته ڇا هيءُ آهي اسلام.