زلزلا روز آهن سَھي ڪيترو
پاڻ تي ۽ ٻِين تي رُئي ڪيترو
منزلون دور ٿينديون رهيون زندگي
ڊوڙ پائي بِہ آخر ڊڪي ڪيترو
ڪا سَڻائي گهڙي شال ھُن لءِ اَچي
زندگي روز تو لءِ سِڪي ڪيترو
ٿي ھَوا حسرتون سڀ اُڏامي وَيون
هو سنڀالي شيون پڻ رکي ڪيترو
ڪا سدا، ڪا عبادت نہ واپس وري
بس پڙاڏو پرين ، هو سڏي ڪيترو
سَمنڊَ تو وَٽِ، ندي، ڍَنڍَ تو وَٽِ پرين
پياس سانڍي ڀلا ڪو رکي ڪيترو
ياد تنھنجي پرين، سار تنھنجي پرين
ٿورڙو گهاءُ آھي ڪُري ڪيترو