سوچيان ٿو ڪَنھن تي ڏوھُہ مَڙھيان آخِر مان
خود کي، ڀڳوَنَ کي گارِ ڏِيان آخِر مان
هرڪو مَڙھُہ مُنھِنجو مَڙھُہ آھي، ڀاسي ٿو
ڪَنھِن تي ڪَنھِن تي چَئو يارَ رُئان آخِر مان
ھُن جي جوُڙي ۾ ڦوُلَ سَجايا، سوچيُم
هر گُل ۾ ھوءَ آ، ڪيئن ڇنان آخِر مان
تون مُنھنجو آھين، تَرسُ ذَرا، سوچَڻُ ڏي
ڊِڄَندي ڊِڄَندي پيرُ وَڌايان آخِر مان
هَرَ ڪُنڊَ ڏِٺي دُنيا ۾ اوندَھِہ آھي
ڪَھِڙيءَ ڀِتِ تي هِڪُ ڏِئو رَکان آخِر مان
وَرهيَہ لَنگهي ويا سَناٽي ۾ ويٺو آ
ڪِئن چَپَ چوري ڪا ڳالھہ چَوان آخِر مان
وقتُ ڦُري ويو مُنھِنجي هَٿَ مان سيسا پِڻ
ڪَنھِن تي ڪَھِڙو وِشواسُ رَکان آخِر مان
ڪو جِئرو مِلَندو موئَنَ جي دَڙي ۾ اَڄُ
آسَ اِنھيءَ ۾ ٿو ساھُہ کَڻان آخر مان
مؤتَ اَدا، ڪِئَن توسان ڀاڪُر پايان مان
ٿورو ٿورو ٿو روزُ مَران آخر مان
خوشبوُ گُلَ جيِ، ڪَچڙو سُپِنو اِنڊلَٺ آ
هِڪُ ڀيرو ھُنَ کي ڇُھيِ ڏِسان آخر مان
اَمان جي چادر ليِڙوُن ليِڙوُن ٿيِ پَئي
روزُ راتِ جو ٿو سيءُ ڏَڪان آخر مان
هَر ڪُنڊَ اَندَر ڪوريِئڙي ڄارُ وِڇايو
ڪِئن پِريِن لِڪَ ڇِپَ راندِ ڪيان آخر مان