سوچان ٿو ڪو مِلَڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
ڳالھہ دل جي چَوَڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
باغ مان گُل سَڀئي ڇِني مون رکيا
ھار تو لاءِ پُئڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
ھُن کي ڀاڪُر ڀَري آنءُ ڇا ڇا چَوان
صرف ٿورو رُئڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
خواب پورا ٿِيَن يا اڌوُرا رَهَن
خوابَ سُھِڻا ڏِسَڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
زِندگي تو بِنا زِندگي ڪانہ آ
تون اَچين يا مَرَڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
آنءُ بيزار خود کان حياتي سڄي
تون هلي آ، وَڻَڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
مَھل بي مَھل مُنھِنجي نہ گهَر اينديِ ڪَر
آھي حسرت، سِڪَڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
ڀِت نہ سرحد تي پوري کڻائج پِرين
ھڪ دَري رَکُ، ڏِسَڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
سارو آڪاش مان ڇا ڪيان پاڻَ وَٽِ
چَنڊ ٿورو ڇُھَڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي