زِندَگي بي وَفا ڪيئَن چَوان
کيس پَر دِلرُبا ڪيئَن چَوان
روشني ٽِمٽِمائي اَڃا
ٻاٽَ اوندَھ غُفا ڪيئَن چَوان
روزُ ٿورو ڏِئي ٿي اَناجُ
وِرت ،فاقہ صفا ڪيئَن چَوان
آسَ جا لُڙڪ آهِن اَڃا
نيڻ برپٽ سَڄا ڪيئَن چَوان
جهيِڻي پازيب، ڇم ڇم ٻُڌي
ڪانہ آئي صَدا ڪيئَن چَوان
سوچَ ۾ ، ذَهنَ ۾، خوابَ ۾
ڪيرُ توکان سَوا ڪيئَن چَوان
پيارَ سان ھَٿُ جهَلي ڪا گهَڙيِ
اَگهِجي ويندي دُعا ڪيئَن چَوان
مُنھنجو ئي غلط ھوندو حِساب
قرضُ ڪنھن تي بَقا، ڪيئَن چَوان
روحُ ،دِل، ذَهَن ، پاڪيزگيِ
آھي ٻِيو ڪو خُدا ڪيئَن چَوان
مؤت کان پو مِلوُن نہ مِلوُن
زِندَگي آ سَزا ڪيئَن چَوان
ڪا نَديِ ھِنَ اَڱڻَ ۾ لَھي
ٺوٺِ جَذبا ڀَلا ڪيئَن چَوان
پيار مُنھِنجوِ عِبادَت پِريِن
هر جَنمُ آ خَطا ڪيئَن چَوان
مون تَہ ٻاري رکيو آ ڏِئو
ڪِئن وسائي ھوا، ڪِئَن چَوان
ساڻُ هَلندا رهيا سِجَ گهَڻا
مُٺِ ۾ ڪي تِروِرا ڪيئَن چَوان
گُفتگوُ اَمَن جي آ گهَڻي
مَنَ اَندر زلزلا ڪِئَن چَوان