تو ٻُڌي ڀي نہ ٻُڌو ڏُکُ آھي
لفظ پولار ۾ ويو ڏُکُ آھي
روحَ راڱا ڀي ڪيا ها ليڪن
ڌيانُ تو ڪونہ ڏِنو ڏُکُ آھي
چَنڊ، تارن کي بِہ ٻاڏائي ٿَڪُس
ڪون ڪو ديوُ لَٿو ڏُکُ آھي
شور غل ۾ ٿي صَدا گُم مُنھِنجي
هوريان سَڏُ توکي ڪيو ڏُکُ آھي
روشني ڪنھن آ لڪائي خود وَٽِ
شخص هر ٻوُٿُ ٻَڌو ڏُکُ آھي
چَنڊُ،سِجُ، تارا نہ مون چورايا
هوُ بِنا وَجھَہ مَتو ڏُکُ آھي
راندِ لِڪَ ڇِپَ ڪَئي چوڄَ مَنجهان
هوُ سدا لاءِ لِڪو ڏُکُ آھي
ٽارَ تي گُل پي ٽِڙيو سُھڻو پر
آنڌي طوفانُ لَڳو ڏُکُ آھي
مون تَہ ٽوپو ٿي ھَڻَڻُ چاهِيو پر
ليِڙون ليِڙون هو لَٽو ڏُکُ آھي
ڍَنڍُ دَرياھُ سُڪو، اَکڙيون خشڪ
آخري خواب ٽُٽو ڏُکُ آھي
آسَ ٿَسِ قصّو مُڪَمَل ٿيِندو
ڊوھُہ ڪِردار ڪَيو ڏُکُ آھي
مون تَہ پاتو ئي گهَڻو ڪونہ ڪڏھن
ڪَپڙي جو رَنگُ ڦِٽو ڏُکُ آھي