چند سُپنا، ڪي اُميدون دوست ٺاهڻَ لءِ کپن
حُـب دل ۾، اَشڪ اک ۾ پيارُ پائڻَ لءِ کپن
وقتَ توکي ڪيئن ڀلا مان ڪو بِہ ڏوراپو ڏيان
ڪي صديون، ۽ ڪي تَہ جُڳ خود کي سڃاڻڻَ لءِ کپن
ھُن جي خوشبو جن ۾ آھي خَط سي ساڙيان ڪِئن ڀَلا
ڪي نديون ۽ سمنڊ ٿورا خطڙا ٻوڙڻَ لءِ کپن
قطرا هِت هُت گَر ڪِريا ها خون جا جي قتل وقت
گونگا ڳوڙھا سمنڊ سارا سي مِٽائڻَ لءِ کپن
ڄاڻ آھي باھ جا وارث اسين آهيون پريِن
ڪي تَہ چڻنگون، ڪي تَہ ٽانڊا باھ ٻارڻَ لءِ کپن
بندگي ڪِئن آنءُ تنھنجي، ڪِئن ڪيان پوڄا پرين ؟
ڪي سوين مَنَ، ڪي ھزارين تو تان وارڻَ لءِ کپن
سَسئي بڻبَس مان پُنھوءَ لءِ ساھ ڏيندَسِ پڻ پِريِن
ڪي تَہ پربت، ڪي تَہ برپٽ، جهنگ جهاڳڻ لءِ کپن