زِندَگي ويسَ پائي نَوان نِت ھِتي
آنءُ ڦاٽَل ُوَڳو ڇو سِبڻ ٿو لَڳان
ڏي نہ تَلوار هَٿَ ۾ اَمان مُنھِنجي توُن
خواب پَنھِنجا، پَراوا ڪُھَڻَ ٿو لَڳان
ڪو بِہ بيڏوھي جي ڪِٿِ بِہ ڪُسِجي وَڃي
آنءُ الزامُ خود تي مَڙھَڻ ٿو لَڳان
ڦارَ پائي مِلَڻَ جي تَمّنا ڪَيان
دِل کي آٿتُ ذرا اِئن ڏِيَڻ ٿو لَڳان
وَڻَ اَڃا ٻوُرُ پِڻ ڪون آھي جهَليو
آنءُ پَٿر کڻي ڇو ھَڻَڻ ٿو لَڳان
عَڪسُ ھُن جو اَکيُن ۾صَديُن کان رَھيو
روُبَرو جي اَچي اَکِ ڇِنڀَڻ ٿو لَڳان
ريتِ ئي ريتِ آ زِندَگي ھيءَ سَڄيِ
آنءُ ڪَنھِن لءِ ڪَڪَر جيان وَسَڻَ ٿو لڳان
ڪا عداوت ڪڏھن ڪانہ ڪنھن سان رھيِ
هر بَنيِ بَشَرَ کان ڇو ڏَڪَڻ ٿو لَڳان
گهاوَ جهوُنا، پُراڻا سُڪي ويا سَڀئي
مَلَمُ ٿورو کَڻيِ ڇو مَکَڻَ ٿو لَڳان