ڪا چوَٽِ لڳي تَہ غزل لکجي
ڪو گهاءُ پچي تَہ غزل لکجي
گُل، گلشن جا قصا ڇا جا ؟
ڪو خار چُڀي تَہ غزل لکجي
مان بِہ حقيقت ڄاڻان ٿو يار
ڪو خواب ٽُٽي تَہ غزل لکجي
هاڻي خود ڏي وَرجي واپس
ڪو ماڳ ملي تَہ غزل لکجي
سناٽو ئي سناٽو آ
آواز ٻُجهي تَہ غزل لکجي
مُرڪ چپن تي تازي تازي
ڪو لُڙڪُ ڳڙي تَہ غزل لکجي
وَڻ ھيٺان ويھي ڇا ٿيندو
ڪو پَنُ بِہ ڇَڻي تَہ غزل لکجي
ڪا سَسَئي، مومل يا نوُري
جي نظر اَچي تَہ غزل لکجي
چُھنبَ تِکي ڪنھن ڪنھن جذبي جي
جي ھيانءُ ڇِلي تَہ غزل لکجي
ڪو پنھنجو ڪو ڌاريو آھي
هر ڀيد مِٽي تَہ غزل لکجي
مُئلَ مُئلَ سَڀُ جذبا آھن
ڪو ساھُ کڻي تَہ غزل لکجي
آلاڻ اکين ۾ ڏاڍي آ
ھيءُ سمُنڊُ سُڪي تَہ غزل لکجي
ٽانڊا ٽانڊا شھر سڄو آ
ڪا باھِ ٻَري تَہ غزل لکجي
ھُن جي اَکِ ۾ ڇا ڇا ناھي
ڪو رازُ کُلي تَہ غزل لکجي
ھوءَ دريءَ وَٽِ بيٺي آھي
ڪُجهہ هوشُ اَچي تَہ غزل لکجي