سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڪتاب گهر پاران نامياري شاعر ۽ محقق ڊاڪٽر ونود آسوداڻيءَ جي غزلن جو مجموعو ”ھٿ پڪڙجانءِ“ اوهان اڳيان پيش آهي.
ادبي کيتر ۾ ڪيل شيوائن لاءِ ڊاڪٽر ونود آسوداڻيءَ کي اکل ڀارت سِنڌي ٻولي ۽ ساهتيہ سڀا، جئپور پاران 2014 ۾ راشٽريہ پُرسڪار سان نوازيو ويو. 2015 ۾ سندس غزلن جي ڪتاب ”ڀُڻ-ڀُڻ“ کي اين.سي.پي.ايس.ايل. جو پنجاھ ھزار روپين جو راشٽريہ ساهتيڪ پُرسڪار ڏنو ويو.
ھي ڪتاب 2021ع ۾ نريندرا پبليڪيشن ناگپور، ھندستان پاران ڇپايو ويو. ٿورائتا آهيون ڀڳوان ٻاٻاڻي صاحب جا جنهن ڪتاب جي ڪمپوز ڪاپي سنڌ سلامت ڪتاب گهر لاءِ موڪلي، مھربانيون ڊاڪٽر ونود آسوداڻيءَ جون جنھن ھي ڪتاب سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ اپلوڊ ڪرڻ جي اجازت ڏني.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
نَوان پُراڻا سڀئي رشتا ساڙي اَچُ
ڪيترا قيد اِتھاسَ ڪَمري اَندر
تو وَٽِ ڀَل سَمُنڊُ سَمورو مون وَٽِ ڪُجهہ تَہ ھُجي
ھِنَ دِل جي توسان ڳالھہ ڪَبيِ، ٻِئي ڪَنھِن ڏيِنھُن
رابطو زِندَگيءَ سان رَکي، ضِدُ ڪَري
يادِ ڪَنھِنجيِ اَچي جي اَويلي
پيارُ توسان ڪَيو زِندَگيِ تو ٺَڳيو
خود تان پڻ ويسھہ ڌُڏيِ پَوي وِچَ وِچَ ۾
روشنيِ آھي، پَر روشنيِ پَر ڀَرو
ڪڏھن ڪڏھن ھُن سان ملبو ھلندي چلندي
ڏکيايوُن ڪي اَھڙيون ھونديون
محبت سان اچي تو ھٿ جهَليو هو، سچ لڳو هو
ڪڏھن مان جي خود کان ڊِڄان، ھَٿُ پَڪِڙجانءِ
وَري ساڳي دُنيا بَڻايوُن اَڱڻ ۾
ڪري ياد ھن کي ٿا ڳوڙھا وَھايوُن
چند سُپنا، ڪي اُميدون دوست ٺاهڻَ لءِ کپن
ڪا چوَٽِ لڳي تَہ غزل لکجي
لفظ هُئا، اظھارَ هُئا، شَل تون بِہ ھُجين ها
روشنيءَ جي پٺيان ڊُڪڻَ وارا
روز رات جو راڪاسَ گهُمَن اوندَھِہ ۾
صدمو وِسري ويو گهاءُ ڪُري وِچَ وِچَ ۾
دردَ اِلاهي روزُ رُئڻُ ئيِ ضَروُري آ ڇا ؟
ڪَھِڙا ڪَھِڙا خواب اَچن ٿا
اُڃَ اِلاهي، پياس اِلاهي، مُنھِنجو وَرثو
ڪنھن سان ڪنھن سان پيارُ ڪيو هو يادِ اَچيِ ويو
خواب نئون ڪو ڳِنھي اَچان خَرچُ وڏو آ
ھاڻِ هر چيزَ ٿي وڻي گهَٽِ وَڌِ
هوُ پرولي ڏُکي ، ڀَڃان هَر هَر
ڀل نہ موسان پيارُ ڪَرِ پَر ايِنديِ ڪَرَ
يادِ تُنھِنجيِ روشِني آ ڪوُڙُ ڳالھائجي کَڻي
توکي سَڀُ مِلندو پَڪَ نَہ سَمجهہ
تو ٻُڌي ڀي نہ ٻُڌو ڏُکُ آھي
سوچان ٿو ڪو مِلَڻَ جو ڪَڏَھِن ٽِڻُ ٺَھي
زِندگي راھَ وَٺِجي جِتي وَڻُ نَہ ٽِڻُ
آھي آلاڻِ اَکِ ۾ رُنو ڪيرُ هو
چَنڊَ جو چَمڪي رُڳو هِڪُ پاسو
اَچُ تَہ ڳولھيوُن ڪو مِلي جي سانھَسَتيِڪو
خؤفَ ۾ روزُ ڇو جِيوُن ويٺا
روزُ قطرا کڻي ھَلي ٿو هوُ
شَخصُ هَر ڪو ھِتي مون ڏِٺو سوچَ ۾
نَظَر دِل کي جَڏھن ڇُھندي
عَرش ۾ تارا کِڙيا ڏِسُ ڪيتِرا
زِندَگي بي وَفا ڪيئَن چَوان
زِندَگي پَنھِنجي ھَلي ٿيِ
لِکي زِندَگي پو مِٽائي ٿي ڪيڏو
ماڻِڪَ مَڻِڪا ماڻَ اَکيُنِ ۾
زِندَگي ويسَ پائي نَوان نِت ھِتي
زِندَگي روزُ ٿورو وَڃي ڪُنڊَ ۾
پير اُگهاري ذرا ھَلان ڪانچَ چُڀَنِ ٿا
زِندَگي آ مَزو پَر مَزو ڪِرڪِرو
پاڻَ کان پاڻَ زِندَگي شِشدَرُ
ڪاش گُذري سَڄيِ زِندَگيِ ڇانوَ ۾
اُس اَڱَڻَ ۾ جِئين لَھيِ آئيِ
ماڻھوُ ماڻھوءَ سان مِلَندو آ زورَڪَٿِيو
روزُ شامَ جو راھَہ ڏِسَڻُ وِسري نَہ وَڃي
خود کي جيِتي ھارائِڻُ ڳالھِہ ڏُکيِ آ
ڪي پَلَ جِئَرو رَھَندو آ ڪَٽِجيِ سَٽِجيِ
ڇيِھوُن ڇيِھوُن مَنُ رَھَندو آ ٻُڏ تَر ۾
توسان آخِر تائين رَھِبو، ڪا چُڪَ نَہ رَهي
اَڄُ ٿورو ويھي ٿَڪُ ڀَڃِبو وَڻَ هيٺان
خوشيءَ کي ڪَيان سَڏُ اَچي ٿيِ اُداسيِ
پيارُ ڪَرڻ ۽ ڪنھن کي سارڻُ آ جوٽَڻُ
ڪَلھَہ سُپِني ۾ ڀاءُ ڏِٺو آ، ڳوٺ هَلوُن
زِندَگيءَ سان مِلون سُٺو لَڳَندو
سوچيان ٿو ڪَنھن تي ڏوھُہ مَڙھيان آخِر مان
سوچي سَمجهيِ تون اُڇِلِج پَٿَرُ گوڙُ نَہ ٿي
گَفتگو خود سان ڪَيان ۽ چُپ رَھان
ذهن مان سَڀُ ڌِڪي ڪَڍيِ ڏِسجي
راھ روڪي بِھي جي ھَلان ٿورِڙو
يادِ جا سَڀ گُلابَ ڪَم ايندَءِ
جَڏھن زندگيءَ سان مِلان ڊَپُ ٿِئي
مان خوابَ ڀِڳل سَڀ سُڪڻ وِجهان اُسَ نِڪري
ڪِنجهي وقت سارو گهَڙي ٿي ڪِنجهي
ڊَپُ اَندرَ جو ڪڏھن پِڻ لَھي ڪيِنَ ٿو
آنءُ نِرواڻُ مُڪتي وَٺي ڇا ڪَندُس
توسان اوڀر اولھُہ هَلِبو تَڪَڙِ نَہ ڪَرِ
تون بِہ چَريو پَڪَ بَڻِجي پَوندين اَڄُ نہ سُڀاڻي
لَفظُ چَوڻَ کان رَهِجيِ نَہ وَڃي
ھُن سان جڏھِن بہ مِلبو وَڻَ وَٽِ
نظارا سَمورا ڏِسان ٿو دَريءَ مان
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
