هوُ پرولي ڏُکي ، ڀَڃان هَر هَر
پاڻَ کي پاڻَ اِئن وَڻان هَر هَر
راھَہ ڪا ماڳُ ڪو وَڻي ئي نٿو
پو بِہ ڀايان اِئي ڊُڪان هَر هَر
ڪين ڪا ڳالھہ هوُ مڃي مُنھنجي
مان بِنا چَئي ئي سَڀُ مَڃان هَر هَر
هر حقيقتَ ضَعيفُ آھي پِرين
پيارُ، سُپنو، ڳِنھي اَچان هَر هَر
پار پولارَ جي پِريِن ٿو ٻُڌي
ماٺِ ۾ گُفتگو ڪَيان هَر هَر
روزُ مَٽِجي وَڃي مُھانڊو ٿو
غور سان پاڻَ کي ڏِسان هَر هَر
ڍيرَ لاشن جا ٿو ڪُلھَن تي کڻان
اَمَن جي ٿو دعا پِنان هَر هَر