ڪنھن سان ڪنھن سان پيارُ ڪيو هو يادِ اَچيِ ويو
ڪِئن هر پَل مون پاڻ ٺڳيو هو يادِ اَچيِ ويو
صرف پڙاڏا واپس وَرندا، ڏي نہ صَدا تون
هر ماڻھوءَ، هر شخص جهَليو هو يادِ اَچيِ ويو
سوُرَ لَھَن ھيءُ، دَردَ لَھَن ھيءُ، سائين مُنھِنجا
ڪھڙو ڪھڙو وکر ڦَڪيو هو يادِ اَچيِ ويو
وڻ وڻ سان ڀاڪُر پائي سُڏڪي پوندو هو
مون جَھِڙو ڪو شخص چَريو هو يادِ اَچيِ ويو
برپٽ جي واريءَ ۾ پڻ ڪي گُل ٽِڙيا ها
اکڙيُن مان هِڪُ لُڙڪُ ڳڙيو هو يادِ اَچيِ ويو
ڀٽڪي ڀٽڪي پنھنجي گهر آخر پَھتُس مان
چائنٺ تي ڪنھن اَچي ڇڏيو هو يادِ اَچيِ ويو
چنڊ جي ڳولھا ۾ نِڪتو هو پر هوُ واپس
خالي هٿ مايوس وَريو هو يادِ اَچيِ ويو
روحُ رُلي جنّت مان ڇو واپس آيو آ
ھن جو ڀاڪُر جَلدُ ڇَڏيو هو يادِ اَچيِ ويو
حسرت، سُپنا، اُميدون گِروي آهن سڀ
ڇا ڏِيان ھُن کي! روح بَچيو هو يادِ اَچيِ ويو
ساحل جي واري واري بس مُنھنجي قسمت
ڪوڏي ۽ هِڪُ شنکُ مليو هو يادِ اَچيِ ويو۔