سوچي سَمجهيِ تون اُڇِلِج پَٿَرُ گوڙُ نَہ ٿي
هِڪڙيءَ گهِٽيءَ ۾ تُنھِنجو مُنھِنجو گهَر گوڙُ نَہ ٿي
وِرتُ خَتَم ڪَر چَنڊُ کِڙيو ٿَئيِ اَرڳُ ڏي تون
ڄاڻي ٿي ! بُک تي آ سَڄو شھر گوڙُ نَہ ٿي
پيارُ عِبادَتَ، قُربُ عِبادَتَ ڄاڻان ٿو مان
تُنھِنجيِ دِل مَندَر، کولي رَکُ دَر گوڙُ نَہ ٿي
صحيح غلط جو فَرقُ ڪَرَڻُ مُشڪِل آھي هِتِ
تون مُنھِنجو، مان تُنھِنجو کڻوُن بدر گوڙُ نَہ ٿي
موڳو ٻاپوُ بيٺو آھي سرحَدَ تي ڏِسُ
سانجهيءَ ٽاڻي ٿئي ٿو آبوُڀر گوڙُ نَہ ٿي
هَنجَ کَڻي خاموشي ڪيسيِن تائيِن ڍوئي
ٿوري ڀُڻ ڀُڻ جي ٿو ڪَري اکر گوڙُ نَہ ٿي
گُگدام بَڻيو ويٺو ھُجِ، ٻِڙڪَ نہ ٻاھِر ڪَڍُ
لفظُ لفظُ تُنھِنجو آھي خَنجَر گوڙُ نَہ ٿي