-
ڪاٺ اڃا اڌ، گَهڙيو آهيان.
ڦوڪي ڦوڪي، جَهڻ پيئان ٿو،
رَٻ منجهان جو، سڙيو آهيان.
تو وٽ جيون، جَرڪي پوندو،
تڏهن ته تو ڏي، لڙيو آهيان.
منهنجي منزل، اُڀ کان اڳتي،
چنڊ مٿي مس، چڙهيو آهيان.
دوزخ جو ڊپ، هاڻ ٿيئي ٿو،
جنت مان جو، تڙيو آهيان.
سمجهڻ واري، لاءِ ٻُڏڻ آ،
بي سمجهن مان، اڙيو آهيان.
ڪونه ٻُڌن ٿا، دانهون ڪوڪون،
’عبد‘ صدين کان، رڙيو آهيان.