ڏٺي سون سڄڻ اڄ اوهان جي به ياري،
هُئي ڳالهه ننڍڙي اها تو نه پاري.
رڳو ڏڍ دلاسا ڏيو گڏ ويهارين،
مِٺا خوش نظر سان نٿو تون نهارين،
ايئن تو اسان جي آ دلڙي ڌتاري.
اسين ڏک ۾ توسان سڄڻ گڏ هئاسين،
توسان گڏ کلياسين توسان گڏ رُناسين،
مگر تون ڇڏي وئين ڏسي بار باري.
ڏسڻ ۾ ته سهڻا اندر ٽوهه کارا،
ڏيکاري ڇڏيا ٿئي ڏٺي ڏينهن تارا،
سٺم تنهنجي ڪاوڙ کٽي توڙي کاري.
ڀلا ’عبد‘ آهي اڪيلو ته ڇا هي،
اسان جو به موليٰ اسان ساڻ آهي،
اسان دل ڏني پر اوهان آ ڌڪاري.