تو ماڻهپو وڃاءِ سڀ ڪجهه ڪيو آ حاصل،
مون سڀ وڃاءِ ڇڏيو نه ماڻهپي کان غافل.
شاعري
سُڏڪا سُڏڪا سنڌ
ڪتاب سڏڪا سڏڪا سنڌ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي شاعريء جو ڪتاب سنڌ جي خوبصورت شاعر عبد سنڌي جي شاعريءَ تي مشتمل آهي.
- 4.5/5.0
- 7034
- 833
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- عبد سنڌي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ترتيب
- سنڌسلامت پاران
- ارپنا
- اداري پاران
- مُهاڳ:
- پنهنجي پاران
- تاثر
- تاثر
- تاثر
- تاثر
- تاثر
- تاثر
- تاثر
- تاثر
- شاعري
- وحدت
- حمد
- نعت
- غزل
- -
- ٿو ڪجي سُورن ڏُکن، گوندر غمن سان سامنو،
- جواني آ گذري، گناهن جي پويان،
- اڱڻ اسانجي ڪڏهن تون ايندين، اسين اوهانکي سدائين ساريون
- ڪونه ٿو مونکي، وڏپڻ گهرجي،
- باغ بهارون، اڃا به اڳتي،
- اندر ۾ ڪي اڌمن اُماڙون هڻي ويا،
- اي سونهن ڀريا ساجن، ايئن منهن نه مٽيندو ڪر،
- تون نه آئين وري، تنهنجون يادون وريون،
- جدائيءَ جا اِهي ڏينهڙا، وڃي ٻئي پاڻ روئنداسين،
- رَس ۾ ڇڏي رهاڻيون، ميڙو متو ڇڏيوسين،
- گذريو آ ڪجهه گذري ويندو،
- پيار ۾ پنهنجو پاڻ ملهاءِ، ستين رنگين رنگجي وياسين،
- دلدار جي هجر ۾، دلڙي چري چري،
- نينهن ۾ نروار ٿي ۽ پيار جو پينار ٿي،
- جڏهن عيش عشرت، جا وکر مون وهايا،
- ٻڌايان حال دل ڪنهن کي، ٻڌڻ وارو ئي ڪونهي ڪو،
- موسم جا هي ڏسندي ماڻا،
- چيم هر موڙ تي هر هنڌ، سوا ڏک جي مليو ناهي،
- تون شاد هجين، آباد هجين، مان درد لڪاءِ جيئندس پيو،
- جفا جي بدلي رڳو وفائون، اسان ڏنيون ٿئي ٻيو نه ڏيندئي،
- دنيا ته گهڻو گهايو هو، تنهنجي ديواني کي،
- اسان کي پاڻ جي پنهنجو بنائيندين ته خوش هوندين،
- ڪير چوي ٿو ڪونه ملون ٿا،
- دلڙي ڦري ٿو دلبر، ڪنهن جي ڇڏين سهاري،
- مريضِ عشق کي تنهنجو، صنم ديدار ٿوگهرجي،
- يار جو چهرو گلابي گُل هُئو، وسري نٿو،
- هيل به سانوڻ مينهن وسي ويا، ساجن توکي سار نه ڪائي،
- هونداسين حياتي ته توسان پيار ڪنداسين،
- محبت ۾ مران ٿو اڄ، جياريندين ته خوش هوندين،
- شهر تنهنجي مان نِڪري وياسين، شايد توکي وسري وياسين،
- هجن پر ته توڏي اڏامي اچان ها،
- حُورن کان وڌ حسين آهين، حاڪم سڀ حيران ڪيا ٿئي،
- ٻيا غم سڀ ويا وسري، اوهانجو غم حشام آهي،
- مينهن سانوڻ جا وٺا هِن، ملڪ تي آهن ملهاريون،
- ڍاپان نٿو مان تنهنجو درشن ڪري ڪري،
- ڪا نوڪري به ناهي، ناهي وري مزوري،
- حياتي حُسن وارن سان وڃي گذري ته پو واهه واهه،
- روز رُسڻ کي، هڻ تون گولي،
- مٺي ماءُ منهنجي، مٺي تنهنجي ٻولي،
- سرويچ سجاوليءَ کي ڀيٽا
- سائين محمد خان مجيديءَ کي ڀيٽا
- اڄ قوم کي ٿو گهرجي ليڊر جي ڳالهه ڪر،
- سنڌين کي ڪا سمجهه نه آئي، گُرڙ ويا سنڌ ڪُرٽي کائي.
- اٿئي جي درد قومي ڪو، ته سنڌي قوم لئه ڪرتون،
- سنڌ ۾ سَوَ سور سهندي، زندگيون گذري ويون،
- جهاڳي جهاڳي هلبو جهنگ،
- اي سنڌيو سڀ گڏ ٿيو، ڳالهيون ويهي ڪي ڳائجن،
- آ دين سنڌ ايمان سنڌ، دک درد جو درمان سنڌ،
- سنڌ جو ترانو
- گيت سنڌوءَ جا ٺاهيان ويٺو،
- تون موجن ۾ مسرور هتي، آئون ماني لئه مجبور هتي،
- گهٽايو اُنهن کي گهٽي جيڪي ڄاڻن،
- ويا رهبر به رهزن ٿي سچو ليڊر نٿو ڏسجي،
- ٻُڌي ڀوتار جون ڳالهيون، چيو ڪمندار واهه ڙي واهه،
- هرجڳهه هر وقت تي ٿئي قوم جنهنجو قتل عام،
- ٻڌي نٿو جي ڪرين ٺهيو پر، پرين پيارا ڪِٽي ته نه ڪر،
- سنڌي ٽوپي منهنجو شان، سنڌي ٽوپيءَ تان قربان.
- ايڪتا جو ڏينهن
- علم آهي روشني ڪا لاٽ ڇو ٻارين نٿو،
- ٻاٽ اونداهه ۾، آ ڪو واڪو ٿيو،
- مرض به ساڳيو مريض ساڳيا، حڪيم ساڳيو نشتر ساڳيا،
- خبر ڏي خير جي قاصد، پڇڻ وارا اچن ٿا نه،
- نئون سج اُڀارڻ وڏي ڳالهه آهي،
- بيمار پيو آهي برن ۾ زندگي گذري ويس،
- اڃا ڪيسين پيون هلنديون، پنهنجي تڪرار جون ڳالهيون،
- منهنجن سورن سنديون ڳالهيون، وڃي سڄڻن سُڻاءِ ڪو،
- الله ڄاڻي ڪٿي هوندين، نٿي ڄاتم هليو ويندين.
- اسين ساريون گهڻو توکي، نه سارين ته به اسين تنهنجا،
- اوهان جو هُئس ۽ اوهانجو ئي آهيان،
- پکي پيار تنهنجي نه پياسين ته ڇا،
- اڃا اچين پيو ڪڏهن تون ايندين؟
- ڪڏهن کيلندي ڏسي کِلين، مگر روئندو ڇڏي وئين اڄ،
- مون ڏوهه ڪيو ڪهڙو جو يار ڌڪاريو آ،
- گهڙي کن ترس مِٺا، اڃا ڳالهيون ڪي ڪجن،
- موٽي آ تون سانوڻ آيو، ڇو وئين سهڻا لڏي،
- لاهوتي لڏي ويا، غمن ۾ گڏي ويا،
- هُجئي حيف پيارا، پڇڻ ڪونه آئين،
- جڏهن باغ اندر، تون بيٺين اچي،
- پيار ۾ پيارا اسانکي، آزمائڻ ڇڏ کڻي،
- لکئي لوح قلم جي نظر ٿي وياسين،
- تنهنجي در جي دلبر، گدائي وڻي ٿي،
- جفائن کي سهندي، وفا ٿي وياسين،
- عشق ۾ آزار ڪهڙو، عشق وارن کان پُڇو،
- اکڙين جو آرام کڻي وئين، اکڙين سان اٽڪاءِ اکيون،
- مِٺا يار جاني، وساري ڇڏيو ٿئي،
- مِٺا محبوب مل مونسان، مري ويندس خدا ڄاڻي،
- ڪنهنجي آ ڌيءَ ڪنهنجي ماءُ، هر ڪنهن کي ٿي چئي او ڀاءُ،
- نظم
- -
- پاڻ سڀئي جي سنڌي آهيون
- سڄو ڏينهن سورن جو سامان آهيان
- ويڙهه بنا ٻي واهه نه آهي، ويريءَ سان وڙهه سينو ساهي
- جهاتي پاءِ جڳ ڏٺوسين، جڳ هي سارو ٺڳ ڏٺوسين،
- ڪاتيءَ هيٺيان ڪنڌ اسانجو، آزاديءَ ڏي پنڌ اسانجو،
- مها ٻوڏ 2010ع
- ٿر ۽ ڪاڇي لاڙ اُتر ۾
- اليڪشن 1988ع
- جن وٽ اجهو اٽو ڪونهي، ليڙ لنگهوٽي لٽو ڪونهي،
- سنڌ سڏي پئي سڏ ورنايو، سنڌ بچايو سنڌ بچايو.
- شال رهين تون تاءِ قيامت، سنڌ سلامت ساٿ سلامت،
- سُڃ سڄو سنسار ڏسان ٿو، انسان ڪو لاچار ڏسان ٿو
- سنڌي بکيا ۽ بدحال، ڌاريان کاشا ۽ خوشحال،
- ٽوڻن ڦيڻن تعويذن مان، وريو آهي تنهنجو وارو،
- تون ڳالهه ڪرين ٿو ٺاهه سندي
- اي دل متان تون روئين، دلبر جي ڌار آهي
- پاڻ سنواري نڪتو آهي، ماريندو لاکيڻا لال،
- او دل جا گهُريا، ڪر پيار پرين،
- درد جا رشتا رشتا آهن، کوٽا کوڙ هزار ميان
- گيت
- -
- راڳي گيت سنڌوءَ جا ڳاءِ،
- ٻارو پنهنجو علم وڌايو، هرگز تنهن کان ڪين نٽايو.
- اک مستانا يار يگانا،
- ڪڻڪو بدن وارن ڊگهن،
- ڏٺي سون سڄڻ اڄ اوهان جي به ياري،
- هل ته هلي هُت پيرون ڇاڻيون، روزانو ٿا تڪيون تاڻيون.
- تنهنجو آئون آهيان راڻو،
- توکي ڪهڙي خبر منهنجا سهڻا صنم،
- تون اهڙيون ٻوليون ٻول،
- پيارا پرين پري کان، اکڙيون کڻي نهاريو،
- اکيون آهن توسان اٽڪيون،
- هي نينهن اوهان سان آهي،
- اسان کان ڙي دلبر، ڪيا ٿئي ڪنارا،
- موٽي آيون مندون، تون نه آئين وري،
- ڪافيون
- -
- متان سمجهين سڄڻ، ته ڪو خوش پيا گهمون،
- دردن کي هاڻي دل ۾، لڪاءِ نٿو سگهان،
- پرين پيار تنهنجو پلڻ جهڙو ناهي،
- اوهان لئه هينئين ۾ ڇڏيم هنڌ ٺاهي،
- محب مِٺا منٺار اويار، ڪر ڪو مونتي ڦيرو فضل جو،
- ڪهڙا ڪهڙا ڏک ڏٺاسين،
- پنهون آن ڏٺو ڪو، پنهل کي پئي ڳولهيان،
- پيا مينهن پٽن تي وڄون ڏين وراڪا،
- ڪهڙو ڪيو تو جادو، قابو ڪري وئين،
- تو ڳالهيون ٻڌيون آهن، توکي عشق لڳو ناهي،
- مِٺا منهنجون اکيون جر هارين ٿيون،
- وايون
- -
- سانولڙا درد ڏنا ٿئي ڇو؟
- ساعت ساعت ڀانيان سال،
- ڇني مون کان ناتو وڃڻ وارا،
- عمر ڪڍ بند مان باندي، پٽي نه ته پاڻ مارينديس،
- وڙهڻ جي بجاءِ چون ٿا ظالم کان بچو،
- ناهي ڪو اختيار ميان،
- دردن دل تي ديرا لايا، جيون جو دستور.
- بيت
- مٽي ۽ ماڻهو جو ازل کان ناتو،
- مٽي ۽ ماڻهوءَ جو ازل کان ناتو،
- ستيتاليهه جو سور، سڀني کان وڌ،
- مارشل لا جو مطلب فوجي آمريت،
- پنجين سال پڄاڻا، ووٽن جو وارو،
- آجپي ۾ آهي سنڌ جو جياپو،
- سمجهي سيّد کي پروڙيائين مام،
- ماڙيءَ چڙهيو موج ڪري، کاءِ ٻوڙ پلاءُ،
- بيحد تنهنجون نعمتون، ڪهڙيون جهٽلايان،
- ڪونه لهي ٿو ڳوٺن ۾، اسڪولن جي سار،
- جيڪو هوندو روز ۾ سڀ ڪو سو کاءِ،
- چور جي چوريءَ ۾، ڦاٿي جڏهن جان،
- چور جو بچاءُ ٿيو ڪوڙ تي قرآن،
- دوستيءَ ۾ دم، سڀڪو هڻي ساٿ جو،
- محبت ڪندو ڪير هت، ڪنهن کي آ مرڻو،
- سنڌ ۽ سنڌين جو جنهن به ڪيو غم،
- سنڌ ۽ سنڌين جو جن کي آ فڪر،
- جي ٿي ويندي سنڌ مان، درياهه جي پڄاڻي،
- سهندا ڪونه سنڌي ماءُ ميارون،
- وڙهندا وجود لئه سمان ۽ ساند،
- سر ڏني ٿو سُک ملي، جوٽيئين نه جهيڙو،
- راولپنڊيءَ رت سان وهنجاري آ ڀيڻ،
- سائي سُکي سنڌ جا ماڻهو بکيا ڇو؟
- ساٺيڪو ٿيا سال، سور نه گهٽيا سنڌ جا،
- سڃاڻپ سنڌين جي موهن جو دڙو،
- ساک بچايون سنڌ جي، ساري سنڀالي،
- اسلام جي آڙ ۾ دهشتگردي،
- مذهب جي نالي ۾، افغاني پٺاڻ،
- جنهن جي عداوت، سندم جيجل سنڌ سان،
- سُکي هجن شال، سنڌي ۽ سنڌ،
- سکن ڪارڻ سنڌ جي گهوريندس گهر ٻار،
- ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
- ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
- ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
- ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
- ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
- ڊسمبر جي مينهن ۾ تکو اُتر واءُ،
- ڊسمبر جي مينهن ۾ وڏڦڙا وسن،
- سُڪاءِ سنڌوءَ کي سنڌ نه ڀانئج سُڃ،
- شاهه سچل سامي، ويٺا رت روئن،
- سائي سکي سنڌ جا ماڻهو سڀ ملور،
- پاڻي ناهي سنڌ ۾، پيئندين ڇا ٻچڙا،
- دوها
- آزاد ڪي فضائون، گهرجن ٿيون زندگيءَ ۾،
- مرده پرست ماڻهن ڪئي وهه آ حياتي،
- گونگا انڌا ۽ ٻوڙا، سمجهن نٿا حقيقت،
- منهنجي عزت ڪرڻ ۾، عظمت سندءِ سمايل،
- تو ماڻهپو وڃاءِ سڀ ڪجهه ڪيو آ حاصل،
- اونداهه ۾ وئي آ، سنڌ جا هُئي سُهائي،
مون سڀ وڃاءِ ڇڏيو نه ماڻهپي کان غافل.