اي دل متان تون روئين، دلبر جي ڌار آهي
جنهن سان آ پيار تنهنجو توکان بيزار آهي
ڇو ٿي ڀرين تون سڏڪا، جت ڪٿ آ بيوفائي
توکي به پيار ملندو هيءَ ڳالهه آ اجائي
اغيار هت گهڻا ٿيا ڪوڀي نه يار آهي.
کولي سڀن کي ڏس تون، هر دل ۾ راز آهن،
اُڏريو جڏهن به ڳيرو، ڦرندا ئي باز آهن،
خاموش ٿا گذارين هر هنڌ آزار آهي.
هيءَ پاپ جي آ نگري هر روز دل جو ڌاڙو،
جيڏانهن به ٿو نهاريان هر هنڌ آ روڄ راڙو،
هر ڪو هتي جو ماڻهو زارو قطار آهي.
ڌاڙا دلين کي دم دم لڳندا هتي ئي آهن،
سهڻا سڀيئي قاتل رهندا هتي ئي آهن،
’عبد‘ اڳي اصل کان گامون سچار آهي.